Burza emocji recenzja

"Burza uczuć" to druga książka z serii "Druga szansa", kolejna bardzo udana.

Tym razem pierwsze skrzypce grają Layla i Xander, oczywiście nie brakuje tu bohaterów, których mieliśmy okazję dogłębnie poznać w poprzednim tomie.

Bohaterowie poznali się piętnaście lat wcześniej. Szmat czasu, jednak moment ich poznania, wywołał kolejne działania, które całkowicie odmieniły życie obojga. Ona, nastolatka, pracowała w kawiarni, a on studiował na uniwersytecie, który znajdował się niedaleko tego miejsca. Wszystko wskazywało na to, że uczucie młodych osób przetrwa, jednak po najbardziej kulminacyjnym momencie, dziewczyna zniknęła, zostawiając studenta ze złamanym sercem. Po kilkunastu latach znów pojawiła się w jego życiu. Czy wyjaśnią sobie, co wydarzyło się w przeszłości? Los sprawi, że będą mieli ku temu idealną okazję.

Przepadłam. Ta książka ewidentnie wywołuje tytułową burzę emocji. Nie tylko między bohaterami, ale i u mnie.
Czy miałam nawet możliwość się wzruszyć? Być może. Tak. Zdecydowanie tak.

Miałam wrażenie, że z każdą stroną odczuwam to samo, co Xander i Layla, chociaż nie byłam w podobnej sytuacji. Sprawili, że pokochałam ich całym sercem i bardzo mocno trzymałam za nich kciuki juz od pierwszych stron. Ewidentnie cięższą rolę do odegrania dostała bohaterka, ponieważ to ona podejmowała trudne decyzje, które zawazały na losach bohaterów. To naprawdę silna bohaterka, która nie miała łatwego życia, a przy tym wszystkim myślała o innych, nie o sobie.

Mężczyzna też otrzymał ciężki orzech do zgryzienia, jednak zaimponował mi swoim zachowaniem. Niczym Layla, nie żywię do niego żadnej urazy. Przecież każdy zasługuje na drugą szansę. Podobno tak jest, kwestiąq tego, jak zostanie ona wykorzystana.

Książka przeznaczona jest dla dorosłych czytelników, ponieważ zawiera naprawdę świetnie opisane sceny erotyczne, które zdecydowanie potrafią pobudzić wyobraźnię. Chemia wisi w powietrzu, da się ją odczuć każdym elementem skóry.

Uwielbiam tę fabułę. Pomysł znakomity. Motyw drugiej szansy został przedstawiony idealnie, a do tego pojawia się mój ulubiony, czyli różnica wieku. Między bohaterami jest dwanaście lat różnicy.

Nie da się odłożyć tej historii na potem. Jak już się zacznie trzeba czytać do końca, na szczęście idzie szybko. Pióro Leny sprawia, że jest właśnie tak. Zdecydowanie polecam Wam tę książkę, tę dylogię.