Szklarz recenzja

Autor postanowił się sprawdzić w nowym dla siebie gatunku i poczynił jeden z najbardziej poczytnych kryminałów ostatnich miesięcy. Czy jest to kryminał udany? I tak i nie.

Początek książki strasznie irytujący. Tytułowy bohater, czyli Adam Lebuda dziennikarz, jest człowiekiem rozbitym, próbującym poskładać swoje życie do kupy. Jego małżeństwo się rozpadło, żona zabrała jego ukochanego synka, w pracy nic się nie klei. Adam jest osowiały, a jego rozkminy na temat codzienności niezmiernie mnie irytowały. Pewne dlatego nie zaczęłam dobrze przygody z tą książką.

Mamy też drugiego głównego bohatera, a jest nim morderca, któremu Daniel Komorowski dał bardzo znaczący głos. Morderca podejmuje zabawę z Adamem. Wciąga go w swój świat, dzięki czemu Adam ma i temat do gazety, i jego życie nabiera rumieńców. Dziennikarz pewnego poranka odnajduje na swojej wycieraczce list, w którym jest zagadka. Jej rozwiązanie przyniesie niespodziewane konsekwencje. Dzięki pozostawionym wskazówkom, Adamowi udaje się odnaleźć zwłoki mężczyzny, który został "nafaszerowany" wszelkimi rodzajami i wielkościami szkła, jakie udało się odnaleźć mordercy. Na podstawie tego co zobaczył, dziennikarz tytułuje go Szklarzem i od tej pory, wszyscy będą posługiwać się tym zwrotem.

Książka na początku mnie irytowała (no nie sama książka, tylko bohater, który był jakiś rozmemłany), jednakże im dalej, tym lepiej. Drugi list na wycieraczce daje pewność, iż morderca nie spoczął na laurach. Adam zaczyna żmudne rozwiązywanie zagadki, w którą angażuje również swojego wybitnie inteligentnego syna, wydział śledczy, a przede wszystkim swoja dawną miłość i w końcu udaje się mu odnaleźć kolejne miejsce mordu. Tym razem odnajdują dwa ciała, a to, co Szklarz z nimi zrobił, to... klękajcie narody. Dawno w naszej literaturze nie było takiego zwyrola.

Dziwi tu parę rzeczy. Dlaczego morderca właśnie Adama wybrał na swojego przedstawiciela świata zewnętrznego? Co w nim takiego zobaczył, że właśnie jemu powierzył dzieło swojego życia? Czy chciał uratować jego karierę? Czy jest kimś, kogo Adam zna? Jeśli tak, to czy jego byłej żonie i dziecku coś grozi? Setki pytań, które kołatają się dziennikarzowi po głowie. Nic nie jest jednak w stanie powstrzymać go, od podążania za mordercą i uwiecznianiem, jego makabrycznego dzieła, a także pisanie o nim.

Czytając, jak zwykle podejmujemy próbę zdemaskowania mordercy i wykrzyczeniem gromkiego "Ha, wiedziałam!". No, z tym że... nie wiedziałam, a zakończenie niejednego miłośnika tego gatunku zadowoli i będzie, tak jak ja, czekał na drugi tom.