Blizna recenzja

Od premiery książki „Blizna” autorstwa Przemysława Żarskiego minął już jakiś czas. Jednak dopiero skończyłam książkę i przychodzę do Was z recenzją.
„Błędy, które popełniamy, są niczym utrwalone na skórze blizny. Nawet jeśli zdołamy je ukryć, wciąż tkwią w świadomości innych jak drzazgi”.
Jak wiele blizn jest w nas samych po różnych trudnych przeżyciach, wiemy tylko my. Podobnie jest z komisarzem Kreftem. Na pierwszy rzut oka nie widać, z czym musi się zmagać. Wciąż nie pogodził się ze śmiercią matki. Targają nim różne emocje, a przeszłość wciąż go prześladuje. Odcisnęła na nim piętno. Komisarz wciąż szuka jakiegoś punktu zaczepienia, który pozwoliłby mu zrozumieć, co wydarzało się lata temu. Próbuje tego nie okazywać, jednak chwilami prawdziwe emocje, które kłębią się w jego głowie, biorą górę. Bardzo podobało mi się takie przedstawienie komisarza. Podobnie jak w pierwszej części, przez te wszystkie zabiegi autora, staje się on bardzo realną postacią. Polubiłam go i w pewien sposób się z nim zżyłam.
Kolejny raz aktualne wydarzenia przeplatają się z retrospekcją z przeszłości. Bardzo lubię ten zabieg w książkach, a w Bliźnie dzięki temu odkrywają się przed nami kolejne fakty. W książce akcja rozwija się powoli, a ja miałam na początku trochę problem, żeby wgłębić się w lekturę, to z każdą kolejną strona czytało mi się książkę coraz lepiej.
Książka łączy ze sobą wątek kryminalny z wątkiem obyczajowym. Przybliżona postać Olgi Krynickiej bardzo przypadła mi go gustu i była ciekawie przedstawiona. Nie chcę pisać niczego więcej, aby nie zepsuć lektury osobom, które lekturę mają przed sobą, ale cieszę się, że bohaterka w końcu znalazła w sobie odwagę i zakończyła pewne sprawy. Jeśli chodzi o wątek kryminalny, to intryga była misternie skonstruowana i na wysokim poziomie. Mnie nie udało się odgadnąć, kto jest zabójcą, ale uważam, że to nierealne przewidzieć zakończenie. Ja byłam bardzo zaskoczona.
Otwarte zakończenie spowodowało, że złapałam się za głowę i pomyślałam o nie… @przemyslawzarski dlaczego? Jednak będę wypatrywać kolejnego tomu i sięgnę po niego z przyjemnością.
Koniecznie trzeba serię czytać od początku, ponieważ drugi tam nakreśla bardziej życie Krefta jego przeszłość przemyślenia i bez znajomości pierwszego tomu ciężko byłoby się odnaleźć.
Moja ocena 9/10