Utrata recenzja

To nie jest typowa love story. To przepiękna opowieść o sile miłości i o tym, że jest ona w stanie pokonać raka. Ta książka jest bardzo poruszająca i wciągająca. Historia jest napisana w punkt. Nic za dużo, nic za mało. Nie można się nudzić. Akcja jest bardzo dynamiczna.
Ta powieść to historia dwóch osób - Kiersten oraz Westona, którzy bardzo cierpią. Życie nieźle z nimi pogrywa. Kiersten nie może wydobyć się z depresji po stracie rodziców. Weston ma raka i sądzi, że niedługo umrze. Gdy ich drogi się krzyżują nie zdają sobie sprawy, że ich serca połączą się na zawsze a ich miłość będzie tak silna, że Weston pokona chorobę.
Weston doświadczył bardzo dużo. Była dziewczyna oskarżyła go o gwałt, jego brat popełnił samobójstwo, a on sam zachorował. Brał eksperymentalne leki, które miały mu pomóc zwyciężyć raka, ale strasznie źle się po nich czuł. Zależało mu na zostaniu opiekunem roku, gdyż w ten sposób chciał pomóc innym i nie dopuścić, by inni studenci pierwszego roku Uniwersytetu Waszyngtońskiego, tak jak jego brat, popełnili samobójstwo z powodu nie przystosowania się do warunków. Gdyby nie ta funkcja, Weston nigdy nie poznałby Kiersten - osoby z którą chciał spędzić resztę swojego krótkiego życia. Chciał czerpać z pozostałego czasu tyle ile się da. I udało mu się to. Dodatkowo sprawił, że Kiersten wyszła ze swojego kokona i otworzyła się na świat. Przestała się obwiniać o śmierć rodziców, zaczęła czerpać z życia ile się da. Była ze swoim chłopakiem w trudnych dla niego chwilach, wspierała go. Dzięki temu chłopak wyzdrowiał. Na koniec oczywiście happy end.
Polecam tą książkę każdemu, kto lubi trochę popłakać przy czytaniu, ale oczywiście historia musi być z happy endem. Polecam także każdej osobie, która boryka się z depresją. Ta książka daje nadzieję na lepsze jutro.
Morał po przeczytaniu: Czerp z życia ile się da, bo nie wiadomo ile czasu ci zostało. Nigdy też nie odkładaj nic na później, gdyż możesz potem nie mieć czasu na zrobienie tego. Może okazać się za późno.
Życzę miłego czytania :)