Urwisko recenzja

"Urwisko" to drugi tom cyklu kryminalnego autorstwa Roberta Małeckiego, kontynuacja historii detektywów z Archiwum X — Marii Herman i Olgierda Borewicza. Ta powieść z pewnością nie pozostawia czytelnika obojętnym, wprowadzając go w świat mrocznych tajemnic, w których najmocniejszym motywem jest nienawiść do samego siebie.

Fabuła książki rozpoczyna się tragicznym wydarzeniem — śmiercią Zuzi, córki głównej bohaterki, która zostawia trwały ślad na całej rodzinie. Matka dziewczynki, pod ciężarem winy za tę tragedię, przechodzi załamanie, a kiedy wydaje się, że zdołała pokonać traumę, nagle znika bez śladu.

Kilka lat później Archiwum X podejmuje się ponownego rozwiązania tej sprawy, a wszystko wskazuje na to, że jest blisko odkrycia prawdy. Jednak atmosfera pełna napięcia sprawia, że śledztwo okazuje się bardziej skomplikowane niż przypuszczano. Prawda ukryta w cieniu mrocznych wydarzeń wymyka się z rąk detektywom, a oni sami muszą stawić czoła swoim własnym demonom.

Początkowo było mi trudno wgryźć się w "Urwisko". Narracja wymagała pewnej cierpliwości i czasu, aby oswoić się z jej rytmem. Jednak gdy już to się stało, trudno było oderwać się od lektury. Małecki umiejętnie konstruuje intrygę, stopniowo odsłaniając kolejne warstwy zagadki i budując napięcie.

Co wyróżnia tę powieść, to mistrzowskie przedstawienie psychologicznej natury postaci. Autor pokazuje, jak silne emocje, takie jak żal, poczucie winy czy nienawiść do samego siebie, mogą kształtować życie i wpływać na decyzje bohaterów. Maria Herman i Olgierd Borewicz stają przed trudnymi wyborami i muszą zmierzyć się z własnymi lękami, co nadaje powieści głębię i autentyczność.

W "Urwisku" Małecki również błyskotliwie ukazuje napięcie społeczne i tajemnice skrywane w małych społecznościach. Bydgoski klimat dodaje powieści specyficznego kolorytu, a detektywi, próbując rozwiązać zbrodnię, muszą zmierzyć się z mrocznymi stronami miasta.

Jednak mimo licznych zalet, "Urwisko" ma pewne niedociągnięcia. Momentami narracja może być nieco chaotyczna, a pewne wątki mogą wydawać się niewystarczająco rozwinięte. Niektóre informacje mogą zostać przekazane w sposób niejasny lub niepełny, co może wprowadzać pewne zamieszanie w głowach czytelników.

Mimo tych niedociągnięć "Urwisko" wciąż jest udaną powieścią kryminalną. Autor potrafi zbudować napięcie i trzymać czytelnika w niepewności, a zaskakujące zwroty akcji nie pozwalają na nudę. Małecki kreuje atmosferę pełną tajemniczości i grozy, która wciąga czytelnika jeszcze głębiej w historię.

Dodatkowo warto zwrócić uwagę na styl pisarski Roberta Małeckiego. Jego proza jest płynna, a opisy i dialogi są realistyczne, co pomaga w wyobrażeniu sobie scen i wczuciu się w emocje postaci. Język jest dostępny, ale zarazem wciągający, co sprawia, że czytanie "Urwiska" jest przyjemne i angażujące.

Należy również docenić rozwinięcie postaci głównych bohaterów. Maria Herman i Olgierd Borewicz są wiarygodnymi i wielowymiarowymi postaciami, które ewoluują wraz z fabułą. Ich osobiste historie, wewnętrzne konflikty i tajemnice wzbogacają powieść, nadając jej głębi i autentyczności.

W sumie "Urwisko" to książka, która wciąga swoją tajemniczością i napięciem. Pomimo pewnych niedociągnięć w narracji i rozwinięciu wątków, Robert Małecki udowadnia swoje umiejętności twórcze jako autor kryminałów. Jeśli jesteś miłośnikiem tego gatunku literackiego i cenisz sobie wciągającą fabułę, dobrze wykreowane postacie i mroczną atmosferę, "Urwisko" z pewnością przypadnie Ci do gustu.