Autor: @Malwi ·1 minuta

około 7 godzin temu

1 komentarz

11 Polubień

Czasami kłamstwo to najżyczliwsza prawda, jaką można komuś wmówić – choćby sobie samej.

To zdanie nie opuszczało mnie ani na chwilę podczas lektury "Papier, kamień, nożyce"Alice Feeney. I choć spodziewałam się kolejnego thrillera z obowiązkowym małżeńskim dramatem w tle, dostałam coś znacznie bardziej przewrotnego – książkę, która grała ze mną w swoją tytułową grę: raz byłam papierem, co wszystko przykrywa, raz kamieniem, co tłumi emocje, a czasem ostrzem, które chciało rozciąć każdą tajemnicę do żywego.

Feeney ma dar – nie tyle opowiadania historii, co hipnotyzowania czytelnika. Uwodziła mnie słowami, po czym nagle wbijała fabularny nóż między żebra. Narracja? Błyskotliwa, wielowarstwowa i podstępna jak najbardziej nieprzewidywalna gra. Każda postać była jak lustro krzywe – niby widzę, ale czy na pewno?

Z każdą stroną czułam się coraz mniej pewna tego, komu wierzę, a jeszcze mniej – komu powinnam. Alice Feeney prowadzi narrację jak wprawiona iluzjonistka – pokazuje jedną dłoń, podczas gdy druga wykonuje sztuczkę, której nawet nie zauważysz… aż będzie za późno.

Nie było tu przypadkowych słów. Każde zdanie miało swoją temperaturę, każda cisza – ciężar. Bohaterowie nie są tacy, jacy się wydają. Ba, ja sama przestałam być pewna, kim byłam w tej historii – obserwatorką, wspólniczką, ofiarą? I to jest w tym wszystkim najciekawsze: "Papier, kamień, nożyce" nie pozwala ci zostać bierną. Ona cię wciąga, plącze i odbija w swoich pokrętnych lustrzanych odbiciach.

Nie zdradzę zakończenia. Nie dlatego, że nie chcę. Po prostu nie da się go opowiedzieć bez odbierania komuś tej emocji, tego momentu, w którym wszystko się łamie – jak zaufanie, jak cisza po wyznaniu, jak serce.

To książka, którą przeczytałam z zapartym tchem, a potem… jeszcze długo nie mogłam zaczerpnąć powietrza. Jeśli masz w sobie odwagę zaryzykować z własną percepcją – polecam. Ale pamiętaj: w tej grze nie zawsze wygrywa ten, kto zna zasady.

Czy zaufałam autorce? Nie. I dobrze, bo gdy tylko poczułam się pewnie, okazywało się, że gram według jej zasad, a nie swoich.

Jeśli lubisz, gdy książka wygrywa z Tobą partię psychologicznych szachów – ta historia będzie Twoją ulubioną przeciwniczką. Ja dałam się oszukać z satysfakcją. A Ty?

Moja ocena:

Data przeczytania: 2025-04-16

× 11 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

2 wydania

Papier, kamień, nożyce

Alice Feeney

8/10

Myślisz, że w twoim małżeństwie nie ma tajemnic? Tak ci się tylko wydaje… Gdy Amelia Wright wygrywa weekend w Szkocji, ma nadzieję, że pobyt z mężem na odludziu pomoże jej naprawić rozpadający si...

Komentarze

@jorja · około 7 godzin temu

To była świetna książka - bardzo mi się podobała. Niedługo zacznę "Dobra zła dziewczyna".

× 2

Komentarze (2)

@Malwi · około 7 godzin temu

Obie książki są świetne. Autorka potrafi manipulować czytelnikami.

× 2

@jorja · około 6 godzin temu

Jest jedną z moich ukochanych autorek. Przeczytałam wszystkie prócz właśnie ostatniej.

× 1

2 wydania

Papier, kamień, nożyce

Alice Feeney

8/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Mroczne oblicza miłości

„Może wszystkie małżeństwa mają swoje tajemnice i może jedynym sposobem na pozostanie w małżeństwie jest ich dochowanie”. Małżeństwo i miłość. Tylko dwa słowa a jak wiele się w nich zawiera. Cała...

@jorja

Oryginalna intryga

Chciałabym w tym roku czytać więcej książek zagranicznych autorów. Ostatnie lata poświęciłam niemal wyłącznie tym rodzimym, czego absolutnie nie żałuję, ale nie tylko oni są w stanie mnie zachwycić. ...

@zaczytanaangie

Pozostałe recenzje @Malwi

Sekret terapeutki

Na początku czytania "Sekretu terapeutki" Grety Drawskiej miałam wrażenie, że trafiłam na kolejną, nieco przewidywalną historię psychologiczną z wątkiem kryminalnym w tl...

Recenzja książki Sekret terapeutki

Dobra zła dziewczyna

"Czasami złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom, więc dobrzy ludzie muszą robić złe rzeczy." Zaczęło się od Edith i Clio – matki i córki, które tak bardz...

Recenzja książki Dobra zła dziewczyna