Wzgórze Wisielców recenzja

Powrót do pani Sigurðardóttir i do czwartego już tomu serii z Freyją i Huldarem, psycholożką i policjantem z Islandii. Muszę powiedzieć, że książka jest dobrze napisana, fajnie mi się słuchało audiobooka świetnie czytanego przez Filipa Kosiora. Ma bowiem autorka rzadką umiejętność utrzymywania dobrego rytmu powieści, akcja toczy się w miarę szybko, ale nie za szybko, nie ma zbyt wielu wątków, a perypetie głównych bohaterów są zawsze interesujące.

I tak Freyja mieszkała dotychczas w mieszkaniu brata, który siedział w ciupie, ale że wychodzi na wolność, to nasza bohaterka musi sobie znaleźć lokum w Reykjaviku, co jest marzeniem ściętej głowy. Z drugiej strony szefowa Huldara, Erla, nie umie sobie poradzić ze stresem, więc fatalnie odnosi się do podwładnych, w szczególności do Huldara. Z kolei samą Erlę bardzo źle traktują przełożeni, zdaje się, że praca w policji jest stresująca pod każdą szerokością geograficzną...

A intryga kryminalna zaczyna się tak, że pewien człowiek zostaje powieszony na skale zwanej właśnie Wzgórzem Wisielców, cała sprawa zaczyna mieć bardzo szybko wymiar polityczny. Jednocześnie w mieszkaniu powieszonego policja odnajduje uprowadzonego tam małego chłopca. No i cała dalsza akcja toczy się wokół tych dwóch spraw: znalezienia motywu i sprawcy zbrodni, oraz ustalenia tożsamości chłopca i jego powiązania z morderstwem; w tej drugiej sprawie drogi Freyji i Huldara oczywiście się przecinają.

A w tle mamy ciekawe i na czasie wątki społeczne: młodzi mężczyźni, którzy przechwalają się swoimi podbojami seksualnymi, zamieszczając filmiki pornograficzne w sieci, oczywiście bez wiedzy i zgody kobiet w nich występujących. Takie filmiki mogą zrujnować życie kobiecie, jeśli przypadkowo zostanie rozpoznana. Owa aktywność wydaje mi się mocno perwersyjną, ale teraz jest taka moda czy wręcz przymus, aby wszystko umieszczać w sieci, nawet treści intymne i wysoce prywatne.

A w relacji Freyji i Huldara niewiele się zmienia, on ma się ku niej, ona go odrzuca, ale ma powody, bo trochę nabałaganił w poprzednich tomach, niemniej nieco zmęczony czytelnik ma nadzieję, że nasza para się w końcu zejdzie i będą żyli długo i szczęśliwie. No ale przede mną jeszcze piąty, i chyba już ostatni tom z serii.

Fajny, dobrze napisany kryminał.