Szamanka od umarlaków recenzja

Taka pierdółka, takie niby nic, a tak mnie wciągnęło, tak rozbawiło, tak zrelaksowało, że chcę więcej i po więcej sięgnę, gdyż ukazała się część druga :) Ktoś napisał w swojej opinii, że książka dla nastolatków, że ta osoba z takiej literatury już wyrosła. Ja, na szczęście, nie wyrosłam i w dalszym ciągu mnie to bawi, intryguje, po prostu dostarcza dobrej rozrywki. Cieszę się, że ciągle mam coś z dzieciaka w swoim niemłodym już ciele :)))
Ida - szamanka, nie taka zwyczajna, bo od umarlaków. Cóż to oznacza? Ano to, że jest odpowiedzialna za dusze zmarłych, że musi je bezpiecznie przeprowadzić na drugą stronę. Co w tym takiego nadzwyczajnego? Otóż, Ida ma pecha, ten pech ją uwielbia i nie odstępuje na krok. Poza tym, Ida nie cierpi magii i nie chce mieć z nią nic wspólnego, przynajmniej na początku. Potem możemy się już domyśleć jej niewiarygodnych przygód, z wiszącym nad nią nieustannie pechem :) Ja Wam o tym nie opowiem, bo nie chcę Was pozbawić przyjemności związanej z czytaniem, gromkich wybuchów śmiechu i zachwytu nad lekkością pióra autorki. No i oczywiście wszechobecnej obecności duchów, demonów, pożeraczy snów i innych umarlaków :)
Ja bawiłam się świetnie, czego i Wam życzę.
Czas na część drugą.