Ukryte w ciszy recenzja

Czy ostatnio czytaliście powieść, która poruszyła Wasze serca?

"Ukryte w ciszy" jest właśnie dla mnie tą książką. Poruszającą, bolesną, zakradającą się w najcichsze zakamarki duszy, ale dającą nadzieję na lepsze jutro i... Miłość. Temat dorastania nie dla każdego jest łatwy. Sami wiemy na własnych przykładach, że ten okres dla jednych jest łaskawy, dla innych walką o życie. I ta właśnie walka o życie, o lepsze jutro, to także wołanie nastolatków o pomoc. Najwrażliwszy czas młodego człowieka potrafi zmienić podejście o sto osiemdziesiąt stopni. Sytuacje rodzinne, stosunki między rówieśnikami, demony siedzące na barkach, które szepczą coraz to czarniejsze scenariusze także są mocnym argumentem, by móc tę walkę przerwać.

Historia Felicji i Nikodema może dotyczyć każdego z nas. Choć życie kładzie im kłody pod nogi, to starają się te nogi podnosić, by było jak najmniej upadków. Albo omijają przeszkody, ale czy one znikną? Kłamstwem i brakiem zaufania można kupić sobie chwilową aprobatę czy też spokój, ale na jak długo? Nie zawsze można poradzić sobie samemu z problemami i ta powieść jest tego dowodem.

"Dookoła ludzie, cały czas, a jednak wszyscy obok, a nie przy Tobie. Tak jakby jeszcze bardziej mieli przypomnieć, że samotność najdotkliwsza jest w tłumie."

Autorka przedstawia świat młodych ludzi w bardzo emocjonalnej odsłonie. Zakładają maski, by ukryć swoje problemy, złe samopoczucie, a jednak zdarza się cud i ktoś dostrzega ich takich, jakimi są. Widzą prawdziwą twarz. Czy osoba, która widzi to, czego inni nie potrafią dostrzec, może być dobrym przyjacielem? Powiernikiem mrocznych tajemnic?

"Bez względu na to, ile ton makijażu nakładam, ile masek przybieram i jak długo się uśmiecham, jedno pozostaje bez zmian - oczy. Zawsze smutne."

Najlepszym potwierdzeniem faktu, iż książka jest naładowana emocjami, jest to, że sama uroniłam łzy. Bohaterowie są tak prawdziwi, tak świetnie skonstruowani, że bliżej nich chyba nie można się znaleźć. Zwłaszcza, że historię tej dwójki poznajemy z obydwu stron. Uważam, że jest to trudna książka, ale jakże ważna, nie tylko dla młodzieży, ale dla dorosłych czytelników. Ból, cierpienie i nadzieja - te trzy słowa definiują książkę, ale jest na swój sposób cudowna.