Wciąż żyję recenzja

Martta Kaukonen wywarła na mnie ogromne wrażenie swoim debiutem. "Podążaj za motylem" okazał się świetnym thrillerem, który na długo zapadł mi w pamięć. W zasadzie nie zastanawiałam się nad tym czy będzie kontynuacja. Gdy zobaczyłam zapowiedź "Wciąż żyję" wiedziałam, że muszę tę książkę przeczytać.

Mijają cztery lata od wydarzeń z pierwszego tomu. Ira i Alto pracują razem w gazecie jako dziennikarze kryminalni. W Helsinkach giną mężczyźni i Ira podejrzewa, że może być to seryjny morderca. Jednocześnie jesteśmy świadkami historii nadkomisarz Kerttu Leppanen, która bada morderstwa, a niewyjaśnione sprawy zakłócają jej spokój.

Literatura fińska, ogólnie skandynawska, nie jest mi bliska. Sięgam po nią rzadko, ponieważ jej klimat jest dla mnie zbyt ciężki. Co prawda znajduję rarytasy, jak choćby właśnie książki Kaukonen, dlatego też czasami skuszę się na skandynawskie kryminały i thrillery.

"Wciąż żyję" to powrót do świata Iry, który nie jest oczywisty. Pamiętam, gdy w pierwszym tomie często byłam zaskakiwana przez zabiegi autorki. Nie inaczej było tym razem. Autorka skonstruowała inteligentną intrygę, która wciąga czytelnika i zmusza do główkowania nad sprawą. Od początku byłam niepewna sytuacji, którą nakreśliła autorka. Jednak dałam się porwać i uzyskałam naprawdę kawał dobrej literatury.

Martta Kaukonen skupiła uwagę na kilka aspektów, ale przede wszystkim relacje rodzinne i towarzyskie. Więź Iry i Alto jest trudna do ocenienia, ponieważ po ich przeżyciach tak naprawdę ciężko przewidzieć, jak będą się zachowywali. Natomiast historia nadkomisarz ukazuje jak niewyjaśnione sprawy i traumy mają wielki wpływ na człowieka. Przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć, o czym bohaterowie "Wciąż żyję" doskonale się przekonują.

Przestępstwa popełniane na kartach powieści są tłem dla historii Iry, ponieważ autorka skupiła się na psychologicznej warstwie. Kaukonen ponownie włącza nas do intelektualnej gry, która powinna spodobać się fanom thrillerów i kryminałów. Krótkie rozdziały i kilka perspektyw są gwarantem szybszego tempa akcji, więc przyjemnie płynie się przez książkę. Jeśli jeszcze nie znacie twórczości fińskiej autorki, to bardzo Wam polecam ten stan rzeczy zmienić.