Tylko jedno spojrzenie recenzja

Niektóre książki zostają z nami na lata, a ich fabuła, choć częściowo zamazana przez czas, wciąż budzi w nas te same emocje, gdy do nich wracamy. „Tylko jedno spojrzenie” Harlana Cobena to właśnie jedna z tych powieści, które zrobiły na mnie ogromne wrażenie już dwadzieścia lat temu i które do dziś uważam za jedną z najlepszych historii autora. Teraz, w 2025 roku, doczekaliśmy się jej ekranizacji na Netflixie, i to w polskiej scenerii, co tylko pokazuje, jak ponadczasowe i uniwersalne są kryminały Cobena. Recenzja serialu pojawi się w osobnym wpisie, ale już teraz mogę powiedzieć, że emocje związane z tą historią wróciły do mnie z pełną mocą.

Sięgając po książki Harlana Cobena, wiem, że czeka mnie prawdziwy emocjonalny wie. To właśnie on wprowadził mnie w świat thrillerów i kryminałów, i od lat pozostaje moim numerem jeden w tym gatunku. Każda jego nowa powieść to dla mnie priorytet, który sprawia, że odkładam wszystko inne i zanurzam się w jego świecie pełnym tajemnic, napięcia i szokujących zwrotów akcji. „Tylko jedno spojrzenie” to historia, która wciąga od pierwszych stron, nie pozwalając na chwilę wytchnienia.

Opowieść zaczyna się niewinnie – zwyczajny dzień w życiu Grace Lawson, kobiety, która wiedzie spokojne, ustabilizowane życie u boku kochającego męża i dwójki dzieci. Ten spokój jednak zostaje brutalnie przerwany, gdy wśród świeżo wywołanych zdjęć rodzinnych Grace odnajduje jedną odbitkę, której nie rozpoznaje. Fotografia przedstawia pięcioro ludzi, a wśród nich kogoś, kto wygląda jak jej mąż Jack – tylko o dwadzieścia lat młodszy. Kiedy Grace pokazuje mu zdjęcie, Jack zaprzecza, jakoby miał coś z nim wspólnego, jednak tej samej nocy znika bez śladu, zabierając ze sobą tajemniczą fotografię.

Zdezorientowana i przerażona Grace rozpoczyna desperackie poszukiwania, które z każdą chwilą odsłaniają przed nią coraz mroczniejszą prawdę. Szybko okazuje się, że nie tylko ona szuka Jacka – ktoś inny także pragnie go odnaleźć, a jego intencje są dalekie od przyjaznych. Grace zaczyna zdawać sobie sprawę, że jej mąż skrywał przed nią sekrety, o których nie miała pojęcia, a niebezpieczeństwo, które nagle pojawiło się w jej życiu, ma swoje korzenie w przeszłości. Jej dzieciom grozi śmiertelne niebezpieczeństwo, a ona sama nie wie już, komu może zaufać.

Fabuła prowadzi nas do tragicznych wydarzeń sprzed lat, które miały miejsce podczas koncertu rockowego w Boston Garden. To właśnie wtedy, w tłumie szalejących fanów, padł strzał, który zapoczątkował chaos. Ludzie w panice tratowali się nawzajem, a Grace, będąc jedną z ofiar, cudem przeżyła, jednak straciła pamięć o tamtej nocy. Przez lata starała się odbudować swoje życie, nie wiedząc, że jej przeszłość w końcu ją dogoni. Okazuje się, że tajemnicza fotografia ma związek z tym, co wydarzyło się tamtego wieczoru, a prawda, którą Grace próbuje odkryć, może okazać się bardziej bolesna, niż mogła przypuszczać.

Coben mistrzowsko buduje napięcie, tworząc historię pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji i mylnych tropów. Jego styl jest dynamiczny, a narracja prowadzona w taki sposób, że nie sposób oderwać się od lektury. Wątki przeplatają się w idealnym tempie – z jednej strony śledzimy Grace, która w samotności próbuje odkryć prawdę, z drugiej obserwujemy działania seryjnego mordercy, zimnego i bezwzględnego psychopaty, którego motywacje pozostają tajemnicą. Jest też Carl Vespa – człowiek, który stracił syna na tamtym koncercie i który, z niezrozumiałych powodów, od lat czuwa nad Grace. Nie brakuje również postaci Scotta Duncana, zastępcy prokuratora, którego życie rozpada się, gdy więzień skazany na śmierć wyjawia mu szokującą prawdę o jego siostrze. Każdy z bohaterów ma swoje tajemnice, a Coben z chirurgiczną precyzją odsłania je przed nami w idealnym momencie.

To, co uwielbiam w książkach Cobena, to nie tylko doskonale skonstruowana intryga, ale także głębia emocjonalna jego bohaterów. „Tylko jedno spojrzenie” to nie tylko historia pełna napięcia, ale także opowieść o żałobie, stracie i wpływie przeszłości na teraźniejszość. Coben pokazuje, jak sekrety mogą zrujnować życie i jak cienka jest granica między zemstą a sprawiedliwością.
Kiedy wydaje się, że wszystko zaczyna się układać, Coben zaskakuje po raz kolejny. Finał tej historii to istny majstersztyk – wielopoziomowa układanka, która do samego końca trzyma w napięciu. Każdy, kto zna twórczość Cobena, wie, że jego zakończenia są nieprzewidywalne. Gdy już myślimy, że znamy odpowiedzi, autor wprowadza kolejny zwrot akcji, który wywraca wszystko do góry nogami.

Po latach ponowna lektura „Tylko jedno spojrzenie” utwierdziła mnie w przekonaniu, że jest to jedna z najlepszych książek w dorobku Cobena. Wciągająca fabuła, świetnie skonstruowane postaci i napięcie, które nie opuszcza czytelnika nawet na moment, sprawiają, że trudno się od niej oderwać. To powieść, która nie tylko dostarcza emocjonującej rozrywki, ale także skłania do refleksji nad tym, jak niewiele wiemy o ludziach, których uważamy za najbliższych.

Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać tej książki, gorąco ją polecam. A jeśli już ją znacie – warto do niej wrócić, zwłaszcza teraz, gdy mamy okazję zobaczyć jej ekranizację. Jedno jest pewne – Harlan Coben po raz kolejny udowodnił, że jest mistrzem gatunku, a „Tylko jedno spojrzenie” to kryminał, który nie pozwala o sobie zapomnieć.