Czego nie widać recenzja

Lubię bohaterów zapadających w pamięć. Często po dłuższym czasie fabuły mi się zacierają, a mimo to jestem w stanie szczegółowo wspominać postaci z danej książki. Przy seriach dochodzi do tego efekt zżycia się z tymi, którzy grają w opowieści pierwsze skrzypce, a do tego każdy kolejny tom pozwala kreować coraz dokładniejszy obraz ich osobowości.
Gdy kilka miesięcy temu zaczęłam czytać "Podejrzaną", wiedziałam, że Gretchen White zostanie ze mną na długo, choć nie liczyłam na to, że tak szybko będę miała okazję spotkać się z nią ponownie. Główna bohaterka będąca socjopatką to pomysł tak oryginalny, że musiał mnie zachwycić, ale pierwszy tom nie usatysfakcjonował mnie w pełni. Drugi wciągnął mnie od już pierwszych stron i do samego końca trzymał w napięciu.
"Czego nie widać" to powieść skoncentrowana mocno na Gretchen, a konkretnie na jej przeszłości, która wielokrotnie była wspominana już w pierwszej części. Przyznaję, że sądziłam raczej, że autorka będzie stopniowo dozować informacje o wydarzeniach, które rozegrały się, gdy doktor White miała osiem lat, ale to, że poświęciła im całą książkę, było bardzo przyjemnym zaskoczeniem. Po pierwsze mam słabość do starych, nierozwiązanych spraw, a po drugie fascynowało mnie to, jak Gretchen radziła sobie z odkrywaniem prawdy o swojej rodzinie.
Jestem pełna podziwu dla konsekwencji przy budowaniu postaci głównej bohaterki, bo jednak jej zachowanie odbiega od ogólnie przyjętych standardów i bardzo łatwo byłoby odruchowo przypisać jej "normalne" reakcje, autorce na szczęście udaje się unikać takich pułapek. Zastanawia mnie za to, czy więź między Gretchen a Marconi jest naprawdę ze strony tej pierwszej tak czysto logiczna i interesowna. Brianna Labuskes podkreślała w tej powieści kilkukrotnie, że choć socjopata nie rozumie emocji, to nie znaczy, że ich w ogóle nie odczuwa, stąd też moje wrażenie, że może jednak White na swój sposób polubiła swoją partnerkę.
Podobnie jak przy pierwszym tomie, tak i tutaj wielu kwestii domyślałam się sama. Autorka podrzuca chyba trochę zbyt łatwe do poukładania klocki, choć jakiś element zaskoczenia udało jej zafundować. Z całą pewnością tę książkę czytało mi się dużo lepiej, płynniej niż poprzednią, jej styl nie był już taki kanciasty.
"Czego nie widać" to trzymający w napięciu thriller psychologiczny obnażający wiele brudnych, rodzinnych sekretów. Dzięki niebanalnej bohaterce cała fabuła zyskuje na oryginalności, a zakończenie szokuje na wielu płaszczyznach.
Moje 9/10.