Trzecia siostra recenzja

Trzy siostry. Bliźniaczki Marie i Leah oraz starsza siostra Carly. Trzy kobiety, którym w dzieciństwie zgotowano piekło. Trzy bohaterki, które poznajemy na kilka dni przed 20 rocznicą ich porwania. Dwadzieścia lat. Wydawało by się szmat czasu, by zapomnieć i ułożyć sobie życie na nowo. Jednak ani pięć, dziesięć, dwadzieścia czy więcej lat nie jest w stanie pomóc uporać się z konsekwencjami, które wynikły z porwania dwóch zaledwie ośmiolatek i jednej trzynastolatki. To dzięki odwadze tej najstarszej udało im się uciec z rąk porywaczy. Niestety nawet świadomość, że uratowała siostry nie pomaga wyzbyć się przeświadczenia, że to właśnie ona, Carly, zawiodła siostry. Nie tylko ona, po dwudziestu latach nadal się obwinia. Każda z nich uważa sama siebie za winną wydarzeń, które doprowadziły do porwania. Od samego początku nie potrafią samym sobie wybaczyć co doprowadza do tego, że każda tworzy własne demony. Leah cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Carly nie potrafi nikomu zaufać. Marie popada w alkoholizm. Trzy siostry. Każda z swoimi tajemnicami. Każda próbująca tworzyć po latach normalne życie. Każda ponosi totalną porażkę w tym aspekcie. Dlaczego po latach wciąż nie potrafią poradzić sobie z wydarzeniami tak odległymi? Dlaczego to one zostały porwane? Kto za tym stoi i jaki miał cel? Jakie tajemnice przed sobą skrywają?

„Trzy dni”

Wszystko wyjaśni się za trzy dni…

Bardzo mocny thriller psychologiczny. Jednocześnie jestem zachwycona i przerażona. Zachwycona zdolnościami autorki, która stworzyła niesamowitą historię i zbudowała napięcie wybierając na warsztat motyw porwania dziecka. Przerażona tym, że takie historie mają miejsce. Przerażona, jako matka, gdzie w trakcie czytania książki co chwilę pojawiały mi się w głowie myśli: „nie przeżyłabym tego”, „nie dałabym rady”, „co bym zrobiła?”, a na sam koniec, gdy historia zaczynała się rozjaśniać: „Nie wierzę!”. Do tego wątki poboczne, które były także owiane tajemnicą, ale wspaniale wplatały się w główny wątek.

Mroczna i przerażająca, ale jednocześnie ciepła, ukazująca jaką miłością może darzyć się rodzeństwo, nawet jeśli nie jest spokrewnione więzami krwi.