Trzecia księga recenzja

  Pierwsze sto stron było dla mnie przyjemnością, potem, dodawanie bohaterki z odległych czasów, w znacznej ilości, w pewien sposób to zniszczyło. Historia stała się przewidywalna, wiedziałam jak to wszystko się skończy.
Ta książka ma wiele wspólnego z religią, tylko zastanawia mnie, czemu autor pisał ,,Bóg" z małej litery. Z treści i z informacji o nich zamieszczonych na odwrocie książki wynika, że jest osobą wierzącą, mimo to pojawił się taki błąd i trwał przez 367 stron z jednym, jedynym wyjątkiem. 
Możecie się ze mnie śmiać, że się do tego przyczepiłam, ale dla mnie, to jest coś czego nie zrozumiem.
Chciałabym by autor po prostu opisał historię Paola i Abelie starając się ograniczyć wątek Teresy.

Książka opowiada o losach trójki ludzi, w tym jednej żyjącej przed wiekami. Paolo i Abelie są pisarzami, Mężczyzna postanawia zatrudnić asystentkę, na jego drodze staje ta młoda i w pewnym sensie niepełnosprawna kobieta. Coraz szybciej się do siebie przekonują, a wkrótce zakochuję. Jednak tej miłości towarzyszy wiele zawirowań, śmiesznych sytuacji. Ta para nie była jakoś świetnie opisana, bo odniosłam wrażenie, że tak naprawdę łączy ich tylko jedno. Ostatnią bohaterką jest Teresa, zakonnica, święta pisząca księgi. Kobieta, która zakochała się w księdzu.

Dodam jeszcze tylko, że ta książka w pewnym sensie godziła w moje przekonania i to nie było dobre.

Raczej nie polecam.