Bohater recenzja

W ramach mojej tegorocznej akcji poznawania twórczości polecanych autorów wybór padł między innymi na Wiktora Mroka i najnowszą książkę z pułkownik Aloną Nikisziną. To kolejna powieść z cyklu osadzonych w Moskwie kryminałów, ale tym razem sprawdziłam, że można je z powodzeniem czytać bez znajomości wcześniejszych części.

Już okładka sugeruje, że zbrodnia będzie krwawa, ale nie spodziewałam się, że sprawca pójdzie na rekord Guinnessa pod względem ilości morderstw popełnionych w najkrótszym czasie. I to morderstw naprawdę brutalnych i tak skrupulatnie zaplanowanych, że mimo iż „kostnica zaczyna pękać w szwach” zespół śledczy tropów ma tyle, co na lekarstwo. Prowadzenia sprawy nie ułatwia też fakt, że bezwzględny morderca na ofiary wybiera osoby żerujące na ludzkim nieszczęściu, oszustów i krętaczy, przez co dla dużej części społeczeństwa staje się wręcz bohaterem.

Na Alonę Nikiszinę i jej zespół czeka mozolne zadanie, ale każdy kolejny trup zdaje się przybliżać ich do rozwiązania sprawy, a poszczególne wątki początkowo zupełnie oderwane zaczynają znajdować części wspólne. By odkryć motywy, będą musieli sięgnąć również w przeszłość strzegącą zazdrośnie swych tajemnic. Tylko czy to wystarczy, by złapać nieuchwytnego sprawcę?

To historia, którą czytałam z ciekawością i sporymi emocjami. Makabryczne sceny zbrodni działały na moją wyobraźnię, a chęć poznania sprawcy i jego motywów sprawiała, że kartki przewracały się same. Czy jednak ciepła i radosna wręcz atmosfera w zespole śledczym była celowym równoważnikiem opisywanych okrucieństw? Wydawało mi się, że brak tropów i kolejne zbrodnie, którym nie udało się zapobiec będą budzić frustrację przynajmniej części zespołu. A może to właśnie ich sposób na odreagowanie rzeczywistości? W każdym razie ta wesoła kompania zyskała moją dużą sympatię z energiczną i charakterną Aloną Nikisziną na czele.

Autor doskonale balansuje pomiędzy okrutną zbrodnią, skrupulatnie prowadzonym śledztwem i życiem osobistym bohaterów tworząc powieść wciągającą od pierwszej do ostatniej strony i pozostawiając czytelnika z niemożliwym do przewidzenia zakończeniem. Przynajmniej takie było dla mnie. A może i Wy spróbujecie zmierzyć się z mroczną wyobraźnią Autora?