Szymek recenzja

To moje pierwsze spotkanie z panem Kościelnym, po audiobooka sięgnąłem zachęcony pozytywnymi opiniami o książce. Akcja toczy się na początku lat 90. we Wrocławiu, był to trudny czas początków transformacji, szalało bezrobocie, wielu ludziom zawalił się świat i to w książce widać, wędrujemy wraz z bohaterami po gorszych dzielnicach miasta, gdzie króluje bieda, pijaństwo i przemoc.

A książka zaczyna się tak, że tytułowy bohater – kilkunastoletni chłopak, Szymek, rzuca się pod pociąg. A potem mamy retrospektywę: opis ostatniego półrocza życia Szymka, jednocześnie towarzyszymy policjantom, którzy badają sprawę samobójstwa chłopaka oraz prowadzą inne śledztwa. A są to sprawy typowe i łatwe do rozwiązania: jeden członek rodziny zabija innego członka, albo zabójstwo na melinie gdzie w czasie ostrej libacji jeden pijak zatłukuje drugiego. Żadne tam wydumane czy inteligentne przestępstwa, no ale tak jest w życiu, tylko w książkach znajdziemy wyrafinowane zbrodnie.

Wśród gliniarzy wyróżnia się komisarz Żmigrodzki, dobry śledczy, ale ciężki alkoholik, nie może przeżyć dnia bez wódki. Żmigrodzki pije nie bez powodu, kiedyś mocno naciągnął śledztwo i doprowadził do skazania na śmierć niewinnego człowieka, ta sprawa wciąż mu ciąży.

W ogóle policjanci przedstawieni są przez Kościelnego brutalnie szczerze, chleją wódę, bywają chamscy dla siebie i przestępców a ich język jest prawdziwy. No właśnie, styl książki jest prosty, ale smaczny, świetnie mówi zwłaszcza Żmigrodzki. Czuje się, że autor zna robotę policyjną od podszewki.

Jednocześnie dostajemy ciekawy, ale i przerażający obraz życia części ówczesnej młodzieży: powszechne jest palenie, picie, ostry seks. Aktywne są subkultury młodzieżowe: punki, metale, skiny i kto tam jeszcze. Króluje mentalność plemienna, to znaczy różne plemiona leją się ze sobą; młodzież stosuje przemoc i wykluczenie w stosunku do wszystkich charakteryzujących się jakąkolwiek odmiennością. I jeszcze, dostajemy przejmującą historię gnębienia Szymka, staje się on kozłem ofiarnym i rówieśnicy nie szczędzą mu upokorzeń i razów, bardzo trudno się słucha historii jego prześladowań, no cóż, młodzież jest bardzo okrutna...

Jak już wspomniałem, w książce właściwie nie ma żadnej intrygi kryminalnej, wszystkie zagadki morderstw czy przestępstw są szybko rozwiązywane, ale i tak słuchało mi się audiobooka z wielkim przejęciem, bo rzecz oddycha prawdą. Poza tym trudno nie polubić komisarza Żmigrodzkiego i nie kibicować jego walce z nałogiem.

Słuchałem audiobooka w bardzo dobrym wykonaniu Mariusza Bonaszewskiego i Macieja M. Tomaszewskiego.