Sezon migracji na Północ recenzja

Zawsze z dużym zainteresowaniem czytam książki pisarzy dla mnie egzotycznych. At-Tajjib Salih jest jednym z najpopularniejszych pisarzy sudańskich. At-Tajjib Salih urodził się w północnym Sudanie i po ukończeniu Uniwersytetu w Chartumie ( założony w 1902 roku przez Anglików), wyemigrował na północ do Londynu, gdzie po ukończeniu Uniwersytetu Londyńskiego pozostał. Jednak akcje swoich powieści umieszcza w sudańskich wioskach. Najbardziej znaną powieścią, wydaną w 1966 roku i przetłumaczoną na ponad dwadzieścia języków, jest „Sezon migracji na północ”. Jednak w krajach arabskich uznano ją za bluźnierczą i pornograficzną. Książka w Egipcie została objęta zakazem druku przez prawie trzydzieści lat, a w krajach Zatoki Perskiej i w Sudanie obowiązuje do dnia dzisiejszego.

Autor zabiera nas nad brzeg Nilu, do malej Sudańskiej wioski. Jak w każdej małej społeczności, wszyscy od pokoleń się znają, spotykają się i wymieniają plotki. Starzy ludzie narzekają, że świat się zmienia, ale jednocześnie pragną, żeby była szkoła i szpital. Mieszkańcy wioski od pokoleń żyją swoim rytmem i świat zewnętrzny ma mały wpływ. W tej wiosce, jak we wszystkich rządzą mężczyźni, a kobiety są ich własnością i nie mają nic do powiedzenia. W ciągu dnia mają pracować, a nocą dostarczać rozrywki swoim mężom. Do tej pory uważają, że kobiety powinny być obrzezane. Jedynie śmierć ich może wyzwolić spod władzy mężczyzn. Jedynie chłopcy mogą się kształcić i jeżeli wykażą się, mogą kształcić się w Kairze i na dalsze studia wyjechać do Anglii. Taką drogę przeszedł narrator tej powieści, który po siedmiu latach studiów w Londynie, wraca do swojej wioski. Okazuje się, że w wiosce jest nowy mieszkaniec, kupił tam ziemię i wziął za żonę miejscową dziewczynę. Dostosował się do życia w wiosce, ale nikt nie zna jego przeszłości. Narrator z ciekawością zbliża się do Mustafy Sa’ida i on opowiada o swoim życiu. Mustafa był niezwykle zdolnym dzieckiem. Wysłano go do Kairu, gdzie zamieszkał pod opieką angielskiego małżeństwa. Wkrótce zdobywa stypendium i wyjeżdża na studia do Londynu. Mustafa jest świetnym studentem i wszyscy zachwycają się jego zdolnościami. Niestety jego życie prywatne doprowadza do wyrzucenia go z Anglii. Pomimo całej zdobytej wiedzy, jego stosunek do kobiet się nie zmienia, dla niego są zabawkami. Kolejne kobiety rozkochuje w sobie, a wykorzystawszy, porzuca, jak zabawkę. Oskarżony za doprowadzenie do samobójstwa jednej z kobiet musi opuścić Anglię. Ponieważ w młodości był znany w Sudanie, teraz ukrył się w tej wiosce. Interesujące i niejednoznaczne jest zakończenie tej powieści.

Autor wspaniale oddaje klimat w sudańskiej wiosce. Jednak według mnie celem jest pokazanie, jaki wpływ na nasze zachowanie ma kultura i tradycja, w jakiej zostaliśmy wychowani. Jak dalece zmieniając środowisko, człowiek jest w stanie się zmienić się i dostosować się do nowego środowiska. Autor nie daje jednoznacznej odpowiedzi, pokazuje problem, a nam zostawia ocenę zachowania tych ludzi.