Tak blisko, tak daleko. Bieszczady po drugiej stronie granicy recenzja

Dziś wraz z Krzysztofem Potaczałą zabieram Was na pogranicze polsko – ukraińskie, gdzie ma się wrażenie, że czas się zatrzymał i wyjątkowo mocno wybrzmiewają tutaj czarne karty historii. Zagłada Żydów, niszczycielska działalność wojsk radzieckich, różne konflikty, masowe przesiedlenia i deportacje doprowadziły na przestrzeni lat do spustoszenia terenów, które kiedyś stanowiły niezwykłą mieszankę kulturową. Zarówno po jednej jak i drugiej stronie granicy można zobaczyć smutne obrazki, na które składają się ruiny, opustoszałe chaty, porozsiewane w różnych miejscach krzyże, kapliczki, pozostałości cmentarzy, a to wszystko zagarnęła dla siebie przyroda. Krzysztof Potaczała przeprowadza wiele poruszających rozmów, przybliża sylwetki zapomnianych postaci, sięga do bolesnych kart historii, opowiada o tętniących życiem ośrodkach w okresie dwudziestolecia międzywojennego, a także pokazuje teraźniejszość, by wyrysować nam obraz Bieszczad, którego nie znajdziemy na wakacyjnych pocztówkach. Zamiast wyruszyć w góry, zostajemy na dole, by wysłuchać ludzi, którzy czują się zapomniani i w pewien sposób oszukani przez czas i historię, a ta trwale podzieliła Polaków i Ukraińców.


Dla mnie to była naprawdę trudna i bolesna podróż, a jednocześnie prawdziwa lekcja o życiu. Za najcenniejsze uważam to, że na pierwszy plan wysuwają się ludzi i ich osobiste historie, to oni przejmują tę książkę. Czułam się ogromnie poruszona, często wręcz przygnieciona ogromem krzywd, czytając ich wspomnienia, ale też opowieści samego autora o zapomnianych bohaterach. Po cichu liczyłam na to, że będę miała okazję przemierzać szlaki w moich ukochanych Bieszczadach, ale nie czuję się zawiedziona, że nie miałam zbytnio okazji. Cieszę się, że autor poszedł taką drogą i skupił się po prostu na ludziach, serwując mi niezłą lekcję historii dotyczącą polsko – ukraińskiego pogranicza. Wydaje się, że po polskiej stronie więcej można dostrzec radości i nadziei, co szczególnie wybrzmiewa teraz, gdy Ukrainę pochłonęła wojna...

Chciałabym na koniec dodać, że książka zawiera naprawdę wiele cennych zdjęć, które w tym wypadku stanowią wyjątkowe i wartościowe dopełnienie treści. Myślę, że naprawdę warto wyruszyć w takie Bieszczady, jakie pokazuje Krzysztof Potaczała.

Dziękuje Wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz do recenzji!