Jeszcze nie dzisiaj recenzja

Bardzo udane nowe wyzwanie i debiut literacki Sergiusza Sawina. Powstała książka pełna emocji i wzruszeń. Akcja książki dzieje się w trzech miejscach: wśród bezdomnych, w szpitalu onkologicznym i w środowisku dziennikarskim. Główni bohaterowie to Scherlock, Dok i Maja. Scherlock to dziesięcioletni chłopiec chory na groźnego guza mózgu. Mimo trudnego dzieciństwa jest pogodny i nadzwyczaj inteligentny. Doskonale zna, jakie są konsekwencje jego choroby i jest w stanie z tym się pogodzić. „Wyłączam się - zanotował bez strachu, ale ze zdziwieniem. Jak komputer, któremu kończy się bateria. Gasnę. Przechodzę w tryb wiecznego uśpienia.”

Dok to bezdomny mężczyzna owiany nutą tajemnicy, leczy trudne przypadki w ukryciu, pomaga osobom wyrzuconym poza margines. „Dok to taki nasz anioł stróż. Bezdomny, który kilka lat temu podjął się leczenia innych bezdomnych w mieście. Potrafi złożyć złamane kończyny, wyleczyć choroby skórne, zrobić operację.” Czytając o jego działalności przypominał mi „Znachor” Tadeusza Dołęgi-Mostowicza.

Dziennikarka Maja jest zafascynowana postacią Doka i prowadzi śledztwo. Te trzy osoby na koniec wezmą udział w trudnym przedsięwzięciu.

Autor przedstawił bezdomnych w pozytywnym świetle. Pokazał, jak łatwo z biznesmena można stać się bezdomnym, bo „fortuna kołem się toczy.” Opisani w powieści bezdomni to osoby lojalne wobec siebie, przyjacielscy i uczciwi.

Pisząc o dzieciach chorych na raka, autor musiał zgłębić zagadnienia z dziedziny onkologii konsultując się z lekarzem z tej dziedziny.

Są książki do których się wraca po jakimś czasie. „Jeszcze nie dzisiaj” do takich należy. O śmiertelnie chorych dzieciach myśli się nie tylko w czasie czytania, ale na długo pozostają z z czytelnikiem. To smutna, wyciskająca łzy historia, dobrze, że ze szczęśliwym zakończeniem. Opowieść o zmiennych kolejach losu, śmierci, trudnych wyborach, miłości, przyjaźni i lojalności. Książka wciąga od pierwszych stron, zaciekawia, trudno odłożyć czytanie na później, nie poznając jej zakończenia. Myślę, że mógłby na kanwie tej powieści powstać film.