Napad. W tajnej służbie II Rzeczypospolitej recenzja

Pierwsza część cyklu pan Krzysztofa Golucha przypadła mi do gustu, mimo że nie do końca jest to thriller historyczny. Jednak autor książki zainteresował mnie bogatą wiedzą historyczną, której nie do końca mogliśmy poznać na lekcjach historii. Do tego wiele ciekawych postaci, tych historycznych, jak i stworzonych na potrzeby powieści, dała mi możliwość zagłębienia się w okres w dziejach naszej ojczyzny, który kształtował nasze nowe granice na tle powojennej rzeczywistości.

W drugiej części poznajemy dalsze losy młodego asa wywiadu, Wiktora Adamczewskiego. Jak pamiętacie w pierwszej części powieści, Wiktor stracił swojego starszego brata i chce pomścić jego śmierć.

W myśl tych słów wyciągniętych z tekstu Roty, Adamczewski pragnie dopaść Niemca, który to zrobił. Jednak teraz ma całkiem inne zadanie na głowie, zadanie, które może przerosnąć jego możliwości. Jest młody, nieopierzony, a jego zlecenie polega na uwiedzeniu młodej kobiety, Iwony Mielnik, która jest adeptem medycyny. Dodatkowo jest poproszony przez szefa polskiego wywiadu, Jerzego Dobrowolskiego, by zwrócił szczególną uwagę na jego córkę i otoczył ją parasolem bezpieczeństwa.

W Wersalu nadal ważą się losy granic po pierwszej wojnie światowej. Delegacja Polski chce uszczknąć dla swojego kraju. Oto dbają Roman Dmowski i Ignacy Paderewski. Ważą się losy Śląska, Pomorza z ważnym punktem na mapie, jakim jest Gdańsk. A na wschodzie? Oj tam wrze i jest bardzo gorąco. Właśnie stamtąd wracają do kraju znani z pierwszej części Tomasz Grobel (przodek autora książki) i Bolesław Wieniawa-Długoszowski, osobisty adiutant marszałka Józefa Piłsudskiego. Jak poradzili sobie w trudnych sytuacjach, na rosyjskiej ziemi, której spływa krwią, gdzie głód i walka o władzę jest bardzo brutalna i pochłania kolejne ofiary.

Można powiedzieć, że autor w dość realistyczny sposób przestawia losy II Rzeczypospolitej, która rodziła się w ogromnych bólach, gdzie o losach Polaków decydowano na najwyższych szczeblach polityki europejskiej. Z dużą elastycznością przenosi nas, czytelników w takie miejsca, jak np. Kraków czy na tereny Wielkopolski.

Fani historii Polski mogą być ukontentowani. Polecam.