Tron we krwi. Kłamstwo recenzja

„Czasami czuję się jak zwierz otoczony sforą psów.”

Przenosimy się do czasów dawno minionych, do średniowiecza. Zupełnie inny świat, tak bardzo różny od tego co otacza nas dzisiaj, a mentalność, słabości i żądze ludzkie pozostają niezmienne.

Po śmierci brata Zbigniewa, Bolesław Krzywousty przejmuje władzę. Najpierw jednak musi odpokutować za swoje grzechy, z pokorą przyjmuje karę. Szybko dociera do niego, że władza to nie tylko przywileje, rządzenie krajem nie jest wcale takie łatwe. Umiera żona Bolesława, a młody następca tronu Włodzisław rośnie jak na jak na drożdżach. Niebawem książę ponownie się żeni, tym razem zostaje wyswatany ze Salomeą. Już wkrótce na świat przychodzą ich kolejne dzieci. Salomea zrobi wszystko, aby tron odziedziczył jej syn. Kraj choć zjednoczony, nie cieszy się długo spokojem. Zewnętrzna ingerencja jest coraz silniejsza, kończy się jedna krwawa wojna, zaczyna kolejna.

Sambor niezmiennie pozostaje oddany i lojalny Bolesławowi. Dzięki swojej odwadze i inteligencji zyskuje uznanie księcia, zostaje wojewodą – zajmuje miejsce Radomira, z czym ten nie może się pogodzić. Na jego drodze staje Oksana, pomimo wielu przeszkód poślubia ją. Kolejny raz na jego życiu kładzie się cieniem Góra Milczenia…

Pisarka ani na chwilę nie odpuszcza! Wielowątkowa, bardzo spójna, pięknie napisana opowieść, w której prawda historyczna i fikcja literacka idealnie ze sobą współgrają. Akcja powieści toczy się niespiesznie, ukazuje kolejne lata panowania księcia i życie ludzi z jego otoczenia. Czuć ogrom pracy i ogromną wiedzę historyczną. Całość jest bardzo realna, dosadna, poruszająca. Specyficzny język podnosi walory książki. Wykreowani bohaterowie to ludzie z krwi i kości. Fikcyjne postacie i ludzie, którzy żyli naprawdę. Barwni, nietuzinkowi, na wskroś prawdziwi. Moje serce niezmiennie należy do Sambora. Postać intrygującej Salomei dodaje powiesić pikanterii.

W powieści znajdziemy wiele barwnych opisów, piękno otaczającego świata, życie na dworze, polowania, uczty, alkowa. Często miałam wrażenie, że razem z bohaterami przemierzam ich kręte, życiowe ścieżki. Niekończące się intrygi, zawierane sojusze, manipulacja, niedopowiedzenia, tajemnice, zdrady, zazdrość, kłamstwa, mordy. Zajmująco ukazane wątki romantyczne. Przyjaźń, która z biegiem czasu staje się coraz słabsza. Wiara chrześcijańska, a wierzenia słowiańskie, pogańskie obyczaje, zabobony, nieustannie się ze sobą ścierają. Mroczna, tajemnicza, niepokojąca Góra Milczenia.

Kawał dobrej literatury. Wciągająca, realna, emocjonująca, o wyjątkowym, niepowtarzalnym klimacie. W powietrzu wiruje duch tamtych czasów. Przez powieść się płynie, była to pouczająca, zaskakująca, niesamowita przygoda. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy. Polecam z całego serca.