Troje recenzja

12 stycznia 2012 roku zapisał się na kartach historii, jako Czarny Czwartek.
Właśnie tego dnia giną setki ludzi, kiedy w jednej chwili, na czterech różnych kontynentach, dochodzi do czterech katastrof lotniczych. Z rozbitych samolotów ocalało zaledwie „Troje” dzieci. Biorąc jednak pod uwagę ogrom tragedii, wydaje się, że uniknięcie śmierci i wyjście z opresji niemal bez szwanku jest prawdziwym cudem.
W pierwszej chwili wszyscy podejrzewają kolejne po 11 września zamachy terrorystyczne. Jednak, kiedy zostają opublikowane nagrania pozostawione na telefonach komórkowych przez niektórych pasażerów, społeczeństwo ogarnia panika i do głosu dochodzą różnego rodzaju teorie spiskowe, od biblijnej zapowiedzi zagłady, poprzez spisek rządowy, aż po udział obcych cywilizacji. Te wydarzenia zmieniają losy świata.

Elspeth Martins, to dziennikarka, która zbiera artykuły, wycinki prasowe, przeprowadza wywiady zarówno ze świadkami wydarzeń, z rodzinami pasażerów znajdujących się na pokładach rozbitych samolotów, ich znajomymi i sąsiadami, jak też z lekarzami i specjalistami do spraw lotnictwa. Na podstawie pozyskanych materiałów powstaje książka, a my czytając powieść, tak naprawdę czytamy reportaż Elspeth i zagłębiamy się coraz bardziej w zagadkowe ocalenie naszej tytułowej trójki, a są nimi: Hiro Yanagido z Japonii, Jessica Cradock z Wielkiej Brytanii i Bobby Small ze Stanów Zjednoczonych.
Co właściwie się wydarzyło? Dlaczego doszło do tych wypadków i czy w jakiś sposób są one ze sobą powiązane? Jak to się stało, że tym dzieciom udało się przeżyć i jak potoczą się ich dalsze losy? A może z czwartej katastrofy również ktoś ocalał, tylko ukrywa się przed opinią publiczną?