Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie recenzja

Francuski socjolog napisał poważną, opartą na wieloletnich badaniach i setkach wywiadów, książkę o lobby homoseksualnym w Watykanie. Wychodzi Martel z konstatacji, że homoseksualna wspólnota w Watykanie należy do największych na świecie, bez uwzględnienia jej siły i wpływu nie sposób zrozumieć najnowszej historii i polityki kościoła: zakazu sztucznej kontroli płodności, odrzucenia prezerwatyw, zachowania ścisłego celibatu księży, tuszowania czynów pedofilskich, afery Vatileaks, dymisji Benedykta XVI, wreszcie wściekłych ataków na papieża Franciszka.

Przedstawia też Martel kilkanaście ogólnych reguł socjologicznych opisujących homoseksualny świat kościoła. To mocne, wstrząsające stwierdzenia. Na przykład: im bardziej duchowny/biskup/kardynał jest homofobiczny, tym większa szansa, że jest gejem. Albo, im wyżej w katolickiej hierarchii, tym więcej homoseksualistów. Według autora co najmniej 50% włoskich biskupów to geje zaś w Meksyku to więcej niż dwie trzecie. Ciekawe byłyby podobne badania w Polsce. Ale nasza ojczyzna jest w książce traktowana po macoszemu, to zdaje się marginalny kraj z punktu widzenia Watykanu.

W ogóle olbrzymia homofobiczność kościoła bierze się z prostego triku odwrócenia od siebie uwagi. A swoją drogą to ciekawy temat dla psychoanalityka, człowiek ma orientację seksualną, którą w sekrecie zaspokaja, a publicznie atakuje ją bez umiaru. Jak taka wieloletnia hipokryzja wpływa na jego psychikę? Poza tym odrażająca jest ta praktyka dzikiego ataku na dobrowolne relacje seksualne między dorosłymi, zwłaszcza gdy się ją porówna z kryciem i tuszowaniem wykorzystywania seksualnego nieletnich poniżej piętnastego roku życia.

W rozmowach z dostojnikami kościoła uderza ich próżność, zamiłowanie do luksusu i pławienie się w bogactwie, ich uwielbienie dla tytułów: 'eminencjo', 'ekscelencjo' i co tam jeszcze. Ci ludzie zachowują się jak XIX-wieczni arystokraci przekonani o swojej wspaniałości i wyższości nad nami, prostaczkami. Oczywiście także są ponad moralnością, mogą robić wszelkie bezeceństwa, przecież i tak nie zostaną pociągnięci do odpowiedzialności. Dlatego tak nienawidzą Franciszka, bo wymaga „żeby stali się ubogimi, żeby wyprowadzili się z pałaców i wrócili do duszpasterstwa i pokory.”

Sporo tam gorzkich słów o pontyfikacie Jana Pawła II, wtedy to lobby homoseksualne w Watykanie urosło bardzo w siłę. Poza nasz papież chronił do końca swego pontyfikatu Marcio Maciela prawdziwego potwora seksualnego; a mocnych oskarżeń było wiele. Dopiero w czasie pontyfikatu Benedykta coś się ruszyło.

Zmęczyła mnie ta książka, za dużo w niej szczegółów, nazwisk, zwrotów politycznych, bizantyjskich intryg w Watykanie. Ale to bardzo ważne świadectwo realnego funkcjonowania kościoła katolickiego jako instytucji. Przesłanie Martela jest jasne: KRK to instytucja, która gnije od wewnątrz, powoli się rozpada i nie ma żadnego mandatu do nauk moralnych i pouczania ludzi jak żyć.