To nie jest kraj dla słabych magów recenzja

"Ludzkość została gwałtownie uświadomiona, że od wieków żyje obok magicznych stworów, a większość legend, podań oraz baśni zawiera w sobie chociaż ziarnko prawdy."

Wyobrażacie sobie taką rzeczywistość?
Świat, w którym może Was spotkać naprawdę wszystko?
Przyznam, że po lekturze "To nie jest kraj dla słabych magów" Katarzyny Wierzbickiej trochę bym się bała...
Cóż to była za przygoda! Rewelacyjnie obserwowało się wszystkie mające miejsce na kartach książki wydarzenia z perspektywy fotela, bo w rzeczywistości, to ja chyba jednak wolę swoją szarą rzeczywistość, bez jakichkolwiek nadprzyrodzonych stworzeń.

Pierwsza część serii ("Tajne przez magiczne") skończyła się dość burzliwie. Niestety, choć Agacie cudem udało się ujść z życiem, to wydarzenia z finału poprzedniego tomu mocno odcisnęły się na psychice bohaterki i musiało minąć trochę czasu zanim nabrała pełni sił. Sytuacji nie poprawiał fakt, że cała sprawa z ujawnieniem się Iskier (magicznych istot) chyba trochę wymknęła się spod kontroli.
Czyżby świat nie był gotowy na poznanie długo skrywanej prawdy?

Ziemia pogrążyła się w chaosie. Chcąc nie chcąc, Agata musiała się pozbierać i stanąć do walki z otaczającą ją rzeczywistością. Jeśli mieliście już okazję poznać pannę Filipiak, to pewnie wiecie jak to wszystko mogło wyglądać...
Oj, tak... tym razem Agata też dała popalić.

"Wampir prowadził, pogwizdując po cichu jakąś melodyjkę, którą dopiero po dłuższej chwili rozszyfrowałam jako bardzo fałszywą wersję Jingle bells."

"To nie jest kraj dla słabych magów" to powieść, która od pierwszych słów dostarcza nam wielu wrażeń. Rzuca nas w wir rozgrywających się wydarzeń, których tempo nie słabnie aż do samego końca. Tu nie ma miejsca na odpoczynek i złapanie oddechu. Jedynym wytchnieniem jest wyraźna obecność komizmu, dzięki któremu wszystko traktuje się trochę z przymrużeniem oka. Przynajmniej ja tak robiłam. Niby było mroczno i strasznie, a za chwilę można było wybuchnąć niepohamowanym śmiechem, czytając coś, co ewidentnie nas rozluźniało.

Jestem pod wrażeniem tego, jak rewelacyjnie autorka potrafiła połączyć mrożące krew w żyłach wydarzenia z komizmem! Gdyby nie to, wtedy dużo trudniej byłoby znieść ciężar rozgrywających się wydarzeń. Dzięki temu połączeniu książkę czyta się lekko i przyjemnie, mimo pewnej dozy brutalności. Warto rownież zaznaczyć, że w porównaniu z "Tajne przez magiczne", druga część cechuje się zdecydowanie większą dynamiką. Poza statycznym początkiem, bohaterowie powieści cały czas są w drodze i to takiej, gdzie na każdym kroku czyha na nich niebezpieczeństwo.

Jeśli szukacie lektury, która zabierze Was do fantastycznego świata, w którym obok mrocznych postaci znajdziecie też bohaterkę wyjetą żywcem z komedii, to najnowsza powieść Katarzyny Wierzbickiej będzie świetnym wyborem. Jednak, pamiętajcie, to drugi tom, a swoją podróż najlepiej rozpocząć od lektury "Tajne przez magiczne".

Moja ocena 8/10.