Służąca recenzja

Są tacy autorzy, którzy z niewiadomych powodów Cię kuszą. Co więcej, nawet kiedy przeczytałaś już jakąś książkę i w sumie Cię zawiodła, oni nadal kuszą! Tak było u mnie z Panią Sinicką. Szczerze mówiąc, wręcz nie mogłam doczekać się "Służącej"! Czy to były dobre przeczucia, że warto dać autorce kolejną szansę?
.
Kiedy Julia, młoda, ambitna kobieta trafia do domu Borewskich, jej życie zamienia się w jedną wielką chujnię. (Przepraszam za słownictwo )
Opis na okładce ma coś w sobie. Hm, czyli pewnie trzeba było jednak użyć słowa "w piekło". Tak, to też jest odpowiednie.
W każdym razie, już prolog jest całkiem obiecujący. Opisuje to, co zdarzy się w książce za jakiś czas. Macki strachu powoli pełzną, wspinają nam się po plecach. Widzimy to co się dzieje, być może wyglądamy przez okno albo stoimy tuż obok, na szczęście niewidzialni. Stanie się coś złego. Już się stało.
.
Rodzina Borewskich, na pozór normalna, szanowana.
A jednak ten dom skrywa wiele tajemnic. Mrocznych tajemnic. Z każdą stroną pojawia się coraz więcej pytań. Co jest prawdą? A może to tylko wymysł?
Co tam się ku.wa stało?!
Ta książka jest ciekawa, intrygująca, popieprzona, ale dobra! Myślę, że już ten prolog zasiał takie ziarenko strachu, które kiełkowało przez kolejne strony, nawet gdy pozornie nic złego się nie działo, był we mnie jakiś lęk... W całym tym mroku, promieniem wydawał się być Kacper, tylko czy ten promień nie da iskry, która wznieci ogień? Z jednej strony momentami mimo wszystko nie potrafiłam zrozumieć Julii, dlaczego nie uciekła? Tym bardziej, kiedy stawała się coraz większym kłębkiem nerwów, psychicznie rozwalona... A jednocześnie autorka tak idealnie wszystko to tłumaczyła. Ogromnie się cieszę, że pomimo, że pierwsza książka autorki jaką miałam okazję przeczytać, czyli Stażystka, mnie zawiodła, Służąca tak mocno mnie kusiła i że ją przeczytałam, bo to jest naprawdę kawał dobrej książki i zdecydowanie ją polecam!
...........................................................................