Ostatnie dziecko recenzja

Lubię thrillery i kryminały, czyli po prostu książki z dreszczykiem. Przeglądając nowości wydawnicze natknęłam się na „Ostatnie dziecko” Johna Harta, laureata licznych nagród literackich. Zainteresował mnie enigmatyczny opis z okładki oraz zachęcające recenzje wśród czytelników. Gdy książka trafiła w moje ręce, od razu zabrałam się za jej czytanie:).

Kilka słów o treści... Rodzina Merrimon to rodzina jak każda inna. Jeden dzień jednak wywraca życie tej szczęśliwej gromadki do góry nogami. Wszystko przez tajemnicze zaginięcie nastoletniej Alyssy. To prawdziwy szok dla bliskich, którzy nie wiedzą co się stało. Jedynie Johnny, brat bliźniak dziewczynki, nie traci nadziei, że siostra wróci i wierzy, że się odnajdzie. Nie ustępuje w poszukiwaniach czując, że Alyssa jest gdzieś w pobliżu. Jego entuzjazmu nie podziela reszta rodziny, która w krótkim czasie rozsypuje się niczym domek z kart. Na początku odchodzi ojciec a potem matka, Katherine, popada w depresję i coraz częściej zagląda do kieliszka. Johnny’ego wspiera za to oficer policji, Clyde Hunt, który prowadzi sprawę zaginięcia Alyssy i który za wszelką cenę próbuje rozwiązać tę zagadkę, nawet kosztem własnego życia osobistego. Obaj są zagubieni i obsesyjnie pragną dowiedzieć się, co stało się z dziewczynką. Kiedy poznają prawdę, okaże się ona bardziej złowroga niż można było przypuszczać...

Bardzo dobry thriller! Od pierwszych stron wciągnęłam się w fabułę, która skrywa wiele niewyjaśnionych wątków i zawiłą intrygę. Autor umiejętnie wykreował postacie, realistycznie i bez sztuczności. Ich zmagania z niełatwą rzeczywistością, wewnętrznymi problemami i dylematami, to ważny element tej lektury. Psychologiczne odnośniki są tu dość dobrze dopracowane, co zasługuje na niemały plus. Co więcej, akcja jest prowadzona płynnie, bez większych przestojów, dlatego znudzenie nam nie grozi. Wartość pozycji podnosi świetnie stopniowane napięcie, mroczny, ponury wręcz nastrój oraz zaskakujące sytuacje. Podczas czytania z pewnością towarzyszyć nam będą niemałe emocje, wzruszenia, ale także uczucie niepokoju i niepewności. Zakończenie przemyślane i nietypowe, co oczywiście również jest niemałym atutem. Język jest specyficzny, nie każdemu przypadnie do gustu, ale po jakimś czasie czytelnik przyzwyczaja się do niego. Jeżeli liczycie na misternie skonstruowany thriller psychologiczny to „Ostatnie dziecko” będzie idealnym wyborem. Polecam!!

Moja ocena: 5/6