Dzień gniewu recenzja

Czy pamięć jest wybawieniem, czy przekleństwem? Ile spośród zapisanych w niej wspomnień pragnęlibyście wymazać, gdyby była taka możliwość? Co dzieje się z nami, kiedy przestajemy być zakładnikami własnej pamięci? To koniec, czy nowy początek?

Historia Liliany, głównej bohaterki najnowszego thrillera Bartosza Szczygielskiego, jest przykładem tego, że na końcu drogi do prawdy nie kryją się spokój i szczęście. To głębszy paradoks, u którego podłoża leżą ludzkie motywacje. Kiedy kroczymy ku prawdzie interesuje nas wyłącznie droga do niej. Nie myślimy o tym, co kryje się na końcu, a tym bardziej o konsekwencjach jej poznania. Ważne by iść, przybliżać się i podążać ku niej. Z drugiej strony łatwo to zrozumieć, bo czy nie chcielibyście dowiedzieć się, co macie wspólnego z zamachem w centrum handlowym?

Czy pomocny okaże się młody policjant Krystian Betel? Jako jedyny powątpiewa w forsowaną przez przełożonych wersję wydarzeń, a nieprzypadkowa śmierć przyjaciela okaże się dla niego punktem zapalnym. Jeśli jednak myślicie, że Szczygielski wykreował kolejnego Rambo z odznaką, to się grubo mylicie. Betel to potwornie poraniona osobowość, naznaczona stygmatami trudnej młodości. To mężczyzna zagubiony, nie radzący sobie z uczuciami i emocjami, ale walczący o nie.

“Dzień gniewu” to powieść - ostrzeżenie. To głos Autora skierowany do naszej wyobraźni, aby ta zaczęła do siebie dopuszczać lekceważone dotychczas zagrożenia. Czy powinniśmy być przygotowani na własną śmierć? Czy kryzys zaufania w społeczeństwie będzie się pogłębiał? Czy przejmująca samotność jednostki jest biletem do jej indoktrynacji? Czy istniejące sekty nauczyły się kreować substytut bliskości drugiego człowieka? Czy odwieczna potrzeba akceptacji może być narzędziem naszego zniewolenia z rąk szaleńca?

Jakiś czas temu Wojciech Chmielarz stwierdził, że Bartosz Szczygielski znalazł swój styl i pisarską drogę. “Dzień gniewu” jest tego znakomitym potwierdzeniem. Autor steruje naszym lękiem, zarządza uwagą, tworzy iluzję przybliżania się do prawdy, po czym pisze zakończenie, a Ty masz ochotę dać mu … 10 na 10 :)