Dylemat recenzja

Tradycyjnie już zacznę od krótkiego przedstawienia książki. Bohaterowie powieści to Adam i Livia. Oboje szykują się na długo oczekiwane przyjęcie z okazji czterdziestych urodzin bohaterki. Wszystko dopięte na ostatni guzik, ale zarówno Adam jak i Livia skrywają tajemnicę, której ujawnienie mogłoby odwołać to przyjęcie. Czy zatem impreza powinna się odbyć?

Na początku byłam wściekła. Po świetnej powieści „Za zamkniętymi drzwiami” liczyłam na coś podobnego. Liczyłam na atmosferę tajemnicy, na jakiś klimat grozy psychologicznej, ale tego nie dostałam. A co otrzymałam? Dramat rodzinny, jakieś niewybaczone błędy z przeszłości, problemy małżeńskie, kłopoty z dorastającymi dziećmi… No cóż… Zabrakło dreszczy w dreszczowcu.

Kiedy zaczęłam książkę traktować jako dramat właśnie, a nie thriller odkryłam, że czyta się bardzo dobrze. Po pierwsze dlatego, że przez narrację pierwszoosobową mamy wgląd w psychikę naszych bohaterów. Po drugie, wszystkie sytuacje jakie doświadczają postaci, to tak naprawdę problemy przeciętnych Kowalskich z sąsiedztwa, nie ma tu żadnej grozy, nie ma gościa z giwerą, który ratuje sytuację – jest zwykłe życie.

B.A. Paris fabułę powieści zawarła w jednym dniu z życia bohaterów, czyli mamy trochę szczegółów dotyczących przygotowania do przyjęcia, samo przyjęcie, ale też wspomnienia i retrospekcje. I te retrospekcje właśnie – chociaż potrzebne, bo są istotne dla fabuły – pojawiały się ni z gruszki ni z pietruszki. I tak mamy sytuację kiedy np. Livia szuka telefonu….nagle – BACH! - retrospekcja telefon ma w ręce, jakaś rozmowa z kimś – znowu BACH! – wracamy do aktualnej sytuacji. Bez żadnych akapitów, zmiany czcionki. Bywają momenty, że można się w tym pogubić.

Jak wspomniałam autorka przedstawia zwykłe problemy rodzinne. Wczesne rodzicielstwo, niespełnione ambicje, odrzucenie rodziny, walka o spełnienie marzeń. Daje nam wgląd wewnątrz bohaterów, dlatego znamy motywy, którymi się kierują, dokonując takich, a nie innych wyborów. Poza tym poprzez wykreowane postaci i popełniane przez nich błędy, zwraca uwagę na to, jak ważna jest komunikacja w rodzinie. Bohaterowie dzięki temu wydają się bardzo realni, bardzo wyraziści.

Krzywdzące wydaje się dla tej książki, złe zakwalifikowanie. Jeśli liczycie, na thriller psychologiczny, wszechobecną tajemnicę, klimat grozy…to nie ta pozycja. Czytając „Dylemat” miejcie świadomość, że jest to dramat psychologiczny. Otrzymacie nie dreszcze emocji, ale wewnętrzny konflikt bohaterów, bitwę z własnymi myślami, dokonywanie trudnych wyborów, podszyte rodzinnymi tragediami. Gdybym miała oceniać tą powieść jako thriller, dałabym chyba 3/10, ale jako dramat otrzymuje ode mnie 7/10.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl - Ogromnie dziękuję :)


Almaranth - 21.03.2020