Echa nad światem recenzja

"Echa nad światłem" to kulminacyjny moment, zakończenie całej serii. Ophelia i Thorn dalej przybywają na Babel. Z każdą chwilą są coraz bliżej odkrycia prawdy o Bogu i Innym. Nie jest to jednak proste zadanie- w tym celu ona trafia do centrum leczenia odchyleń, on musi dalej grać rolę sir Henrego. Narażają własne zdrowie, psychikę oraz zdrowie, by zapobiec rozpadowi arek. Z drugiej strony mamy szansę zgłębić fabułę od strony Wiktorii, Ryżego, Gaelle i Archibalda, lecz tej w moim odczuciu było zbyt mało. Wątek malutkiej córki Faruka i Berenildy naprawdę miał potencjał, a został urwany nagle i bez sensu. Jakby dziewczynka istniała tylko po to, by przedstawić poczynania innych.

Państwo Thorn nareszcie współpracują ze sobą i aż cudownie się na to patrzy. Nie można się jednak po nich spodziewać ogromnych uniesień miłosnych, ale czy nie w tym tkwi ich urok?

Oboje rozkwitają, Ophelia w końcu stawia na siebie i na swojego męża. Nie daje sobie w kaszę dmuchać, jest odważna i wytrwała w swych postanowieniach. Naraża się na ogromne niebezpieczeństwo w imię bezpieczeństwa wszystkich ludzi i duchów rodzin. Thorn z kolei otwiera się na miłość lustrzanny, z czasem, powolutku nabiera pewności siebie. Mierzy się z własnymi demonami przeszłości, stawia czoła swoim zadrom i lękom.

Czwarty tom Lustrzanny jest brutalniejszy, mroczniejszy. Nie ma już czasu na delikatne prowadzenie czytelnika przez meandry fabuły- czas zmierzyć się z przeszłością, swoimi błędami i nie wszystko zawsze się udaje. Autorka nie oszczędza czytelników i zasypuje ich gradem naukowych sformułowań i teorii. Nie sprawiało mi jednak trudności zrozumienie tego, co miała na myśli. Przez całą lekturę mknie się szybko, rozdział, za rozdziałem, by wiedzieć, jak to się wszystko zakończy.

Och, finał zdecydowanie łamie serce. Pomimo porywającej historii tak bardzo nie chciałam dotrzeć do końca. Przez trzy tomy goniłam przysłowiowego króliczka, by na końcu go stracić. Podziwiam pomysłowość i kreatywność autorki, plot twist naprawdę mnie zaskoczył. Christelle Dabos postanowiła na otwarte zakończenie, co budzi we mnie nadzieję, że spotkam się jeszcze z Ophelią i Thornem. Już za nimi tęsknię.