Krąg prawdopodobieństwa błędu recenzja

Sam pomysł na tek retro-kryminał nawiązujący do eksplozji gazu w warszawskiej Rotundzie bardzo mnie zaintrygował, dlatego z wielką ochotą zabrałam się za czytanie. Jednak już po przeczytaniu kilku dosyć krótkich rozdziałów zaczęła mnie denerwować bardzo duża liczba błędów drukarskich, literówek a nawet powtarzających się wersach. Taka duża ilość rozmaitych błędów nie pozwala skupić się całkowicie na treści, bo musiałam się zastanawiać często nad tym, jaki wpływ ma dany błąd na fabułę. Nie rozumiem jak w tych czasach można dopuścić do druku książkę z takimi błędami.

Wracając do samej fabuły, to jest dość ciekawie poprowadzona, chociaż wydaje mi się, że członkowie grup przestępczych nie rozmawiają w sposób przedstawiony tu przez autora. Co prawda nie byłam nigdy członkiem takiej grupy, ale znałam sporo łobuzerii w swoim otoczeniu i mniej więcej znam zachowanie takich osób. Tu postacie są bardzo, można powiedzieć, że nawet zbyt bardzo grzeczni jak na to czym się zajmują.

"Krąg prawdopodobieństwa błędu" to historia o szajce, na której czele jest dwóch braci. Grzegorz i Franz prowadzą nielegalne kasyno oraz specjalizują się w różnych napadach. W zasadzie nie brakuje im kasy, ale jednak zawsze przecież jest je zbyt mało. Gdy powstał bardzo dobry pomysł na wielkie pieniądze to wszystkim wydawało się to łatwe i proste. Po prostu trzeba było zamienić fałszywą kasę na prawdziwą i upozorować fakt, że napad na bank się nie powiódł. Ruszyły wielkie przygotowania, celem miała być siedziba PKO mieszcząca się w Rotundzie...
Niemal każdy kojarzy warszawską Rotundę, o wybuchu w 1979 roku można wiele przeczytać, lecz co naprawdę doprowadziło do tragedii pewnie nigdy nie poznamy. Wszystko zostało utajnione, winę ponosił za to gaz, ale przecież w siedzibie PKO gazu nie było...
Bartłomiej Rot próbuje nam przedstawić swoją wizję wydarzeń sprzed lat, bardzo ciekawą wizję. Możemy również poznać chociaż częściowo warszawski półświatek, który rządził nielegalnymi rozrywkami pod nosami niczego nieświadomych milicjantów. Atmosfera z PRL-u dość dobrze przedstawiona.
Nie mogę powiedzieć, że jest to zła książka, ale liczyłam raczej na jakieś większe emocje.
Książkę czyta się dość lekko i intryga jest ciekawa, lecz błędy i niedociągnięci powodują moją niższą ocenę. Dodatkowo właściwie nie wyjaśniona została sprawa do samego końca, ale gdy na ostatniej stronie jest napis: "Koniec części pierwszej." , to znaczy, że będzie ciąg dalszy. I mam nadzieję, że ktoś bardziej przyłoży się do korekty błędów i będzie ich zdecydowanie mniej.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.