Telepata recenzja

RECENZJA

„Największa kara spotyka nas ze strony tych, których kochamy. Spojrzenie w oczy bliskim, którzy wiedzą, co zrobiłeś, jest gorsze od śmierci. Jest gorsze, bo musisz nauczyć się żyć, z tym że inni poznali mroczne zakamarki twojego serca. Tym sposobem ukarzesz ich najbardziej, przyjacielu”.

W dzisiejszych czasach nasze dzieci od małego są narażone na wszelkie niebezpieczeństwa i tragedię. Z każdej strony cos na nie czyha. Internet, telewizja robią dzieciom sieczkę z mózgu. Rodzice zapracowani i może zbyt mało czasu poświęcają swoim dzieciom. Najgorsi są jednak dorośli ludzie, którzy spełniają swoje chore fantazje za pomocą małych dzieci. Porwania i zaginięcia małych dzieci to ostatnio częste i nagminne tragedie.

Z placu zabaw w Poznaniu bez śladu znika mała dziewczynka. Policja próbuje ustalić, czy dziecko zostało porwane, ale niespodziewanie, dowody doprowadzają śledczych do morderstwa sprzed lat. W tym czasie w mieście zaś dochodzi do kolejnego zaginięcia. Bezsilna policja postanawia zaangażować w sprawę znanego jasnowidza. Jego pomoc może być jedyną szansą na rozwiązanie tajemniczej zbrodni sprzed lat i uratowanie zaginionych dzieci

Adrian Ksycki w swojej debiutującej powieści w wydawnictwie Czarna Owca „Telepata” porusza trudny temat zaginięcia małych dzieci. Autor stworzył historię, jakiej jeszcze nie było na rynku wydawniczym. W swojej książce porusza temat jasnowidztwa i telepatii. Jedni traktują dar jasnowidzenia i telepatii jak coś normalnego, nadzwyczajnego a inni uważają, że to zwykła bujda hochsztaplerstwo. Zwykłe naciąganie i kpienie z ludzi. „Telepata” to dobrze skrojony thriller psychologiczny. Autor bardzo dokładnie zapoznał się z terminami takimi jak telepatia, reinkarnacja czy rozmowy ze zmarłymi. Swoją historię przemyślał i dopracował w najdrobniejszym szczególe. Chłonęłam tę powieść niczym gąbka wodę. Akcja tej historii toczy się powoli i w swoim tempie. Chociaż na początku nic do siebie nie pasuje, tak dużo pytań a tak bardzo mało odpowiedzi. Wiele, poruszanych wątków. Wydaje się, że już złapią tego porywacza, ale jakimś cudem on im umyka. Dopiero po połowie książki wszystkie wydarzenia i wątki zaczynają do siebie pasować i składać się w logiczną całość. Świetna historia, trzymająca w napięciu od początku do samego końca. Zmusza czytelnika do myślenia. Autor nie pozostawia na czytelniku suchej nitki. Nie daje odpocząć od emocji i nie dawkuje wrażeń, wręcz ich dokłada. W życiu i w książce nic nie jest takie, jak nam się wydaje. Dla mnie to była ostra jazda bez trzymanki, mój czytelniczy umysł oszalał.

Nie czekajcie, łapcie za książkę i dajcie się porwać temu szaleństwu. Ulegnijcie hipnozie

Dziękuje wydawnictwu Czarna owca za egzemplarz recenzenci tej historii.