Niebieski ogród recenzja

W pewnym cichym i spokojnym miasteczku któregoś dnia umiera najstarszy mieszkaniec. Mężczyzna był uważany za dziwaka, niektórzy wręcz się bali jego samego i tajemniczego domu, w którym mieszkał. Do inwentaryzacji majątku po zmarłym zgłaszają się trzy bardzo różne osoby. To, co odkryją może zmienić życie całego miasteczka…

Cała ta opowieść rozgrywa się dwutorowo – współcześnie, kiedy trójka samozwańczych Indiana Jonesów bada tajemnice pewnego starego domu oraz w przeszłości, kiedy śledzimy dramatyczne przeżycia dwojga młodych ludzi. Autorka sama określiła tę historię jako baśń i faktycznie – można tu znaleźć nieco baśniowe klimaty. Ogólnie to bardzo nastrojowa opowieść – znajdzie się w niej nieco smutku, odrobina niepokoju, są tajemnice przeszłości, a także zaskakujące i piękne okoliczności przyrody. Nie brak tu też takiego specyficznego uroku i szczypty nadziei.

Ciekawi są bohaterowie tej opowieści, tak różnorodni, niecodzienni, pełni życia i emocji. Na pierwszym planie mamy Feliksa Starzeckiego, którego przeszłość możemy poznać wraz z osobami zajmującymi się inwentaryzacją jego majątku. A jest to przeszłość bujna, pełna tajemnic, niepozbawiona też miłości, smutku i żalu. Poza nim spotykamy też inne osoby, które wpłynęły na wydarzenia, jakich był świadkiem i uczestnikiem. Z kolei w części współczesnej mamy też możliwość poznania Danusi, Kamila i księdza Franka, którzy niejako przez przypadek przyjęli na siebie zadanie przejrzenia i spisania majątku po zmarłym Starzeckim. Ich perypetie, odkrycia i przemyślenia są ważne dla całej historii, wręcz ją wzbogacają, ale też powodują, że staje się nieco lżejsza.

Tę opowieść czyta się wprost błyskawicznie! Autorka pisze prosto i bezpretensjonalnie, całkiem dynamicznie prowadzi akcję – nie bawi się w kwieciste opisy i patos, ale potrafi zręcznie ukazać i przekazać całą gamę emocji. Dzięki temu historia Feliksa Starzeckiego jest nie tylko barwna i zaskakująca, ale też po prostu staje się poruszająca, a czasem wręcz przejmująca.

Co mogę jeszcze dodać? Czytajcie Niebieski ogród! Opisana przez panią Tekieli opowieść ma niezwykły klimat, całe morze emocji i pozostaje z czytelnikiem choć na chwilę. To lektura obowiązkowa dla wielbicieli nastrojowych powieści obyczajowych z nutą dramatu, z piękną historią miłosną oraz sekretami przeszłości!

Recenzja we współpracy z Wydawnictwem.
Pierwotnie pojawiła się na blogu.