Pierwsza sprawa recenzja

Czy jesteśmy w stanie poznać i przeczytać wszystkie książki naszych rodzimych autorów? Nie sądzę. Ja cały czas łapię się na tym, że jakiegoś autora nie znam i tak też było z Panem Tomaszem. Szukałam czegoś absolutnie nowego dla mnie i tak natrafiłam na serię: Komisarz Oczko.

Pierwsze co mnie zmartwiło, to długość historii, gdyż na odsłuchu było to niewiele ponad 2 godziny, więc można by rzec, że nie zdąży się solidnego kółka z psem zrobić;) Najważniejsze jest jednak to, że już od pierwszych zdań wiedziałam, że będę chciała te historie poznać i wręcz zaprzyjaźnić się z podkomisarzem Oczko, bo przecież to on jest głównym bohaterem serii. Podkomisarz właśnie przeprowadził się do Gdańska wraz ze swoją rodziną i jako pierwszą sprawę dostaje zaginięcie Anny Piotrowskiej, która według świadków poszła pobiegać i już do domu nie wróciła. Wiadomo, że policja daje dwa dni, gdyż wiele osób zaginionych po tych właśnie magicznych dwóch dniach się odnajduje, bo gdzieś zabalowali, wyjechali, czy też zaszyli się w jakiejś samotni z kimś, z kim nie powinni.

Podkomisarz dostaje tę sprawę, na sadzie zapchajdziury i wdrążenie się w nową pracę oraz poznanie nowych kolegów z pracy. Ma on jednak cechy, które z całą pewnością są przez nas, czytelników, uwielbiane, a mianowicie: dociekliwość i brak olewatorstwa. Skrupulatny policjant dokonuje przesłuchań świadków i po pewnym czasie, zaczyna mieć swoje podejrzenia i całkowitą pewność, że Anna, nie wyszła pobalować, a odnalezienie jej żywej, będzie bardzo nieprawdopodobne.

Co mi się podobało w tej książce. Po pierwsze bohater, który tak odbiega od wizerunku zmarnowanego przez życie policjanta. Jest przykładnym mężem wspaniałym ojcem, który przestrzega zasad ustalonych z małżonką. Genialne i mnie kupiło. Po drugie. Jego dociekliwość i spokój, którym kierował się podczas śledztwa. Piękne. Po trzecie, piekielna spostrzegawczość i wyciąganie wniosków, tak nieoczywistych dla innych.

Do tego zakończenie historii, które wprawiło mnie w osłupienie, gdyż miałam parę teorii i żadna z nich się nie sprawdziła. A to było bardzo smutne i takie cholernie życiowe, że aż zabolało. Na pewno sięgnę po kolejne części, choć są one tak króciutkie, to jednak sprawiają wiele czytelniczej radości.