Tajemnica brakującej głowy recenzja

Agencja „Odpowiedzi na pytania” istniała dopiero od trzech miesięcy i do tej pory udało jej się pozyskać niewielu klientów.

Dla Samuela Hoeniga stało się to sensem życia i czerpał z tego inspirację. Do tej pory całymi dniami przesiadywał u matki na strychu, wyszukując informacji na temat przeróżnych rzeczy, które go interesowały, teraz postanowił dodatkowo na tym zarobić.

Dzisiejszego dnia w końcu zadzwonił telefon, spróbował go odebrać, aby znów mu nie umknęło, że ktoś próbował się z nim skontaktować.

Po drugiej stronie słuchawki usłyszał kobiecy głos, ale że nie lubił tracić czasu na jałowe dysputy, poinformował ją, że czeka na nią w biurze.

Po trzydziestu minutach oczekiwania pojawiła się na parkingu. Była młoda, a jak się później okazało nazywała się Janet Washburn. Kobieta dosyć szybko wyłapała, że nasz wszystko wiedzący gospodarz cierpi na zespół aspargera, w dodatku wydawała się również dysponować wiedzą na przeróżne tematy. Niestety nie zdążyła przejść do zadania pytania, gdy w drzwiach pojawił się nieznajomy mężczyzna.

Ów osobnik przedstawił się jako doktor Marshall Ackerman. Był dyrektorem Instytutu Krioniki Garden State. Chciał wyłuszczyć swój problem na osobności, jednak Janet, tak szybko i naturalnie weszła w rolę pracownicy tego biura, że pozostała przy rozmowie. Instytut Marshalla zajmował się zamrażaniem ludzi po śmierci, w oczekiwaniu na to, że kiedyś nauka pozwoli na to, aby powrócili do życia. Problemem, który sprowadził go do Samuela, była jedna z powierzonych mu głów, która tak po prostu zaginęła.

Zatem pytanie brzmiało: Gdzie ona jest?

Czy agencja „Odpowiedzi na pytania” będzie umiała poradzić sobie z tym, jakże trudnym tematem?

To jest książka, jakiej mi ostatnimi czasy bardzo brakowało! Niebanalna, nieszablonowa z rewelacyjnym głównym bohaterem i dobrą zagadką jakby nie patrzeć kryminalną.

Przecudne dialogi i niesztampowy sposób myślenia Samuela Hoeniga spowodowały, że po pierwsze: nie mogłam się od niej oderwać, a po drugie: już wyczekuję kolejnej odsłony.

Naprawdę lekkość i delikatny sarkazm wynikający z przypadłości głównego bohatera, są złożone w tak ciekawy sposób, że nie sposób przejść obok tej lektury obojętnie. Podziwiam autorów za to, iż zdołali tak się zgrać i pokierować akcją, iż zupełnie nie da się odczuć, że pisały to dwie osoby.

Jestem zdecydowanie na tak!!

Polecam gorąco i dziękuję wydawnictwu Prószyński, za ten odświeżający powiew dobrej literatury.

#proszynskiiska

#renibook