Autor: @Chassefierre ·2 minuty

2021-09-15

Skomentuj

21 Polubień

Zdarzają się czasem takie książki, niewielkie objętościowo, w zasadzie raczej niepozorne, które potrafią człowieka sponiewierać. Ściorać go, przemaglować, rozmarować. Wywinąć na nice. A przy tym są napisane w taki sposób, że czytelnik, chociaż wywinięty na nice, rozsmarowany, przemaglowany i ściorany, chociaż sponiewierany do granic możliwości, chce więcej. Bo tak dobry jest warsztat pisarski autora.

Albo autorki, jak to ma miejsce w przypadku Fernandy Melchor.

Po ,,Czas huraganów'' sięgnęłam w zasadzie przypadkiem, trochę dlatego, że od jakiegoś czasu próbuję poszerzyć swoje horyzonty literackie o książki autorów Ameryki Łacińskiej i Meksyku. I nie żałuję.

Chociaż jakaś część mnie wciąż dochodzi do siebie po zakończeniu tej lektury.

Historia, którą opowiada Fernanda Melchor jest historią ubóstwa – również tego mentalnego. To historia gęsta, mroczna, choć zdarzają się w niej przebłyski światła i bezinteresownej dobroci.

W każdym razie, wszystko zaczyna się w chwili, gdy kilku chłopców z La Matosy znajduje rozkładające się zwłoki topielicy – Wiedźmy.

Z Wiedźmą sprawa nie była taka prosta - Wiedźma była w La Matosie doskonale znana. Gdy dziewczyny pracujące na ulicy miały problem z brzuchem – szły do Wiedźmy. Gdy ktoś był chory – szedł do Wiedźmy. Gdy ktoś chciał zakląć szczęście – szedł do Wiedźmy.

I tak to się kręciło, aż pewnego dnia pod stołem Wiedźmy pojawiła się Mała. Mała, która stała się potem Małą Wiedźmą i wreszcie, w dniu w którym osunęła się ziemia i zniknęło wzgórze, została okrzyknięta kolejną, pełnoprawną Wiedźmą i przejęła jej obowiązki.

To właśnie ona będzie stanowiła oś tej powieści.

Bo w ,,Czasie huraganów'' chodzi przede wszystkim o uczucia. O nienawiść, o pożądanie, o miłość i o zazdrość. O brak zrozumienia i brak akceptacji. O bezsensowną i bezrefleksyjną agresję, która spotyka bohaterów.

Yesenia, zwana Jaszczurką, nienawidzi tego pieprzonego gówniarza w którym tak bardzo jest zakochana jej babcia, doña Tina. Ten pieprzony chłopak, Luismi, jest tak naprawdę zagubionym, zaćpanym młodzieńcem, który przez chwilę tylko zaznał prawdziwego szczęścia, które – w dobrej wierze – zostało mu brutalnie odebrane.

Nora jest jeszcze dzieckiem, ale już przeżyła piekło. I teraz spada w jego kolejny krąg za sprawą Chabeli, która naprawdę chciała dziewczynie tylko pomóc.

Jest jeszcze Munro, drugi mąż Chabeli, człowiek myślący tylko o pieniądzach i Brando, który nie do końca uświadamia sobie fakt, że jest pedofilem.

Ich losy łączy La Matosa i Wiedźma. Wiedźma, która nie była fizycznie kobietą, ale duchowo była nią jak najbardziej. Wiedźma, która chociaż martwa i właściwie nieobecna przez większą część książki, jest jej główną bohaterką. Bohaterką tragiczną, bo bez skutku poszukującą miłości i zrozumienia w świecie, który nie był jej w stanie dać nic poza agresją, zawiścią i nienawiścią.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2021-09-10

× 21 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Czas huraganów

Fernanda Melchor

6.3/10

Grupa dzieci z La Matosy, zubożałej wioski w Meksyku, dokonuje makabrycznego odkrycia. W mętnych wodach kanału znajduje rozkładające się ciało miejscowej wiedźmy. Była ona postrachem mężczyzn i ratun...

Komentarze

Czas huraganów

Fernanda Melchor

6.3/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Ekstrakt turpizmu

Nie przypominam sobie kiedy ostatnio zmęczyła mnie tak bardzo jakakolwiek książka. Brzmi to jak fatalna ocena i zupełne przeciwieństwo rekomendacji, ale… w przypadku „Czasu huraganów” sprawa nie jest...

@atypowy

Czas huraganów

Dawno nie miałam do czynienia z tak wulgarną, odpychającą, a zarazem... wciągającą i ciekawą książką. Mrok i brutalność wyziera z każdej strony, otacza czytelnika strachem i niepokojem. Duszna atmos...

@ewelina.czyta

Pozostałe recenzje @Chassefierre

Zielony uspokaja

Wiemy, że zieleń i przyroda mają na nas dobry wpływ - uspokajamy się podczas leśnych i parkowych spacerów, poziom kortyzolu w naszym organizmie spada, a nasze samopoczuc...

Recenzja książki Psychologia ogrodnictwa

Samotnie przeciwko ciemności. Zniweczenie triumfu lodu

Tik-tak, tik-tak

,,Samotnie przeciwko ciemności'' jest chyba najtrudniejszą i zarazem najładniejszą książką z całej serii, choć to ostatnie - wiadomo - jest kwestią gustu. I schematów. I...

Recenzja książki Samotnie przeciwko ciemności. Zniweczenie triumfu lodu