Za dwie minuty wiosna recenzja

Książka, którą dziś Wam zaprezentuję to obyczajówka poruszająca takie tematy jak poszukiwanie szczęścia, samotność oraz rzeczywistość polskiej emigracji w Anglii. Główna bohaterka Julia jest marzycielką pracującą w kantorze i wykorzystywaną przez swoją pracodawczynię. Kiedy w jej życiu pojawia się ponownie były partner próbujący odbudować to, co zepsuł, dziewczyna zaczyna mu ulegać, myśląc, że robi dobrze. Jednak nie wie o tym, że pomimo skończenia z alkoholem mężczyzna ma przed nią tajemnicę. Mariusz namawia Julię do wyjazdu za granicę w celach zarobkowych, kobieta zgadza się i wyjeżdżają. Czy Julia postąpiła słusznie, ufając partnerowi?

Książkę czyta się niezwykle lekko, a główna bohaterka jest tak miłą i sympatyczną osobą, że nie sposób jej nie lubić. Narracja jest prowadzona w trzeciej osobie i od samego początku panuje w niej niezwykły klimat, który udziela się czytelnikowi. Mamy tu młodą, pełną życia kobietę, która tak naprawdę nadal poszukuje nie tylko swojego miejsca na ziemi, ale również szczęścia. Już od początku możemy obserwować jej samotność, ponieważ cała rodzina przebywa za granicą a ona w Polsce jest całkiem sama. Podejmując decyzję o wyjeździe nie ma pojęcia ile trudności i zawodu przyjdzie jej znieść. Jednak jest odważną kobietą i potrafi o siebie zadbać. Historia jest bardzo realna, autorka pokazuje uczucia i myśli, jakie chodzą po jej głowie, czy trapią dziewczynę. Poprzez tę książkę chce również złamać stereotypy o tym, że przyjaźń męsko-damska nie istnieje i nie może się wydarzyć. Pokazuje to, kiedy przyjaźń Julii i Mateusza się rozwija, daje on jej takiego kopa do działania, do walki o swoje marzenia, bo przecież marzenia to wspaniała sprawa. Gdy jest ona w potrzebie to on zawsze jest tuż obok. Nawet czasem ich stosunki można nazwać partnerskimi a nie przyjaznymi. Zakończenie troszkę mnie przygnębiło, ale za to epilog podbudował. Mam nadzieję, że to nie koniec spotkań z Julią, bo ja chętnie zajrzę do niej ponownie i zobaczę co u niej słychać.