Szpiedzy Tangeru recenzja

Lubię sięgać po książki, które zupełnie wykraczają poza moje zainteresowania. Mam poczucie, że mocno poszerzają one moje horyzonty i tak było tym razem, kiedy zobaczyłam możliwość zrecenzowania książki, o której dzisiaj wam opowiem.

“Szpiedzy Tangeru” to książka, która przeniosła mnie nie tylko do gorącego Maroka, ale też cofnęła mnie w czasie i pokazała tajniki przemytników i szpiegów. Już w pierwszych dwóch rozdziałach akcja nabiera tempa i trudno odłożyć książkę, bo ciekawość perypetii Maksymiliana Biela wygrywa. Kim jest Biel? To skromny, uczciwy przedsiębiorca z Tangeru zajmujący się przewozem towarów. Były szpieg Ekspozytury. Na jego drodze pewnego dnia staje Valverde - przemytnik i proponuje mu współpracę. Chwilę później zjawia się następna osoba proponująca solidną zapłatę za informacje dotyczące właśnie wspomnianego przemytnika. Ale to nie koniec spotkań Biela - w międzyczasie otrzymuje bowiem telefon on dawnego znajomego i umawia się z nim w świątyni. I czeka tam na niego niemiła niespodzianka - okrutna śmierć Morela.

To tylko początek tej książki, a tak dużo już się wydarzyło. Pióro autora jest na tyle lekkie, że płyniemy razem z tą historią. Czytając czujemy powojenne nastroje, bowiem akcja osadzona jest w 1947 roku, czyli tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej. Do rozwiązania mamy zagadkę: kto i dlaczego zabił Morela? Próbujemy ją rozwiązać podążając za inspektorem Veysem, ale też Maxem Bielem, który prowadzi swoje prywatne śledztwo. Komu pierwszemu uda się znaleźć mordercę?

“Szpiedzy Tangeru” to bardzo ciekawa, powiedziałabym dość męska pozycja na rynku literackim. Czytamy o przemytach broni, obrazów, a nawet o możliwości podróży kutrem w jedną stronę w tzw. bezpieczne miejsce. W tle tej historii przez marokańskich komunistów organizowany jest zamach z wykorzystaniem sarinu. Czy Bielowi uda się mu zapobiec? Historia napisana przez Daniela Nogala wciąga, ale wymaga skupienia, jak na dobry sensacyjny kryminał przystało. Akcja toczy się powoli, ale dzięki temu stopniowo buduje napięcie. Ostatnie rozdziały zaskakują, odkrywane są tajemnice, których wcześniej nie przewidziałam. Nie brakuje momentów również, w których zastanawiamy się czy główny bohater wyjdzie z tej historii cało, zwłaszcza podczas bliskich spotkań z agentami SDECE czy sowieckim MGB - na szczęście jego szpiegowskie zdolności bardzo mu pomagają, a my nadal możemy prowadzić śledztwo razem z nim.

Czytając “Szpiegów Tangeru” czułam jak dobrze autor przygotował się do napisania tej powieści. Studiowanie map i historii Maroka pozwoliło stworzyć bardzo dobrą historię szpiegowską. Jeśli lubicie takie klimaty to jestem przekonana, że nie będziecie zawiedzeni. A jeśli uważacie, że to nie do końca wasze klimaty to po prostu to sprawdźcie 🙂

Dodam jeszcze tylko, że autor zostawił otwarte zakończenie i bardzo mnie to intryguje. Drogi autorze… czy będzie ciąg dalszy? 🙂