Ryzykant i subtelny urok szmaragdów recenzja

Bez wstępów i kwiecistej ekwilibrystyki pisać będę albowiem książka jest fajna,  zawiera sporo wiedzy na temat szmaragdow i nie jest powieścią o rozbudowanych wątkach. Nasz główny bohater to Stan, właściwie Stasiu, no ale kto Polakowi zabroni,  szczególnie w Afryce? Stan jest inżynierem od kopalni, znaczy zna się na wydobyciu złóż, wiedzę tę postanawia wykorzystać do zbudowania szmaragdowego imperium. Jest przystojny i odważny,  pije jak Polak, co noc cieszy się towarzystwem kobiet które mają ze sobą tyle wspólnego że są piękne i rozrywkowe. Uwodzi panny i mężatki,  często zaskarbiajac sobie ich względy przy pomocy sprosnych wierszyków pisanych trzynastozgloskowcem.  Taki troche Indiana Jones bez doktoratu. Postać prosta i przewidywalna,  niespecjalnie frapujaca, historia to dość bezpretensjonalne pokazanie stasiowego "od zera do bohatera". Bardzo z kolei ciekawe są tu informacje o szmaragdach,  ich historii sięgającej czasów Kleopatry, opis wybranych najsłynniejszych kamieni i ciekawostki geologiczne.  Mnóstwa fajnych rzeczy się dowiedziałam,  Stan zabiera nas ze sobą do Zambii, Afganistanu, Kolumbii, Australii,  Kazachstanu, Holandii.  Wszędzie oczywiście ma jakieś przygody i niespodziewajki bo Stasiu to awanturnik, do tego Polak, co ja tu bedę opowiadać.  Bardzo podobała mi się jego tyrada na temat zdrad małżeńskich, jego wierszyki czytałam z dziką radością,  polubiłam go w końcu na swój sposób. Nie będę się upierać że to jest rewelacyjna książka,  że nie sposób się oderwać   -  bo wcale tak nie jest,  natomiast jestem bardzo zadowolona że ją przeczytałam. Lubię czytać o Afryce i ludziach tam żyjących,  ponadto autorska fantazja ułańska sprawiła że na końcu książki znajdziemy stasiowe wierszyki rymowane po częstochowsku, tradycyjnie znaczy  :)  Idealne do deklamacji przy wigilijnym zakrapianym stole.