Szklany dom recenzja

Rok 1971.
Po tragedii, jaką przeżyli Harringtonowie, rodzina postanawia przenieść się do posiadłości osadzonej w głębokim lesie – Foxcote Manor. Dla dwójki dzieci – nastoletniej Hery i małego Teddy'ego to czas wielkich przygód, jednak dla ich matki Jeannie, to czas, który ma zaleczyć rany po stracie dziecka. Podczas wyjazdu rodzinie towarzyszy niania, Rita, która tajemniczy las napawa ogromnym lękiem.
Pewnego wieczoru w lesie zostaje znalezione niemowlę. Rodzina postanawia zaopiekować się dzieckiem, jednocześnie utrzymując tę informację w tajemnicy. Obecność pod ich dachem maleńkiej istotki napełnia życie całej rodziny nadzieją. Nie wiedzą jednak, że pewnego dnia w pobliżu ich posesji znajdą martwego człowieka, a skrzętnie skrywane tajemnice powoli zaczną wychodzić na jaw.

Czasy współczesne.
Sylvia wraz z mężem podjęli decyzję o separacji, więc kobieta wprowadza się do nowo wynajętego mieszkania. Wkrótce po jej przeprowadzce, matka Sylvii ulega wypadkowi i zapada w śpiączkę. Kobietę zaczynają nurtować pytania o jej pochodzenie. Szukając odpowiedzi na dręczące ją pytania, trafia do pięknego lasu, w którym nic nie jest takie, jakim się wydaje…

Po przeczytaniu wielu pochlebnych opinii na temat tej książki, szczególnie u osób, których opinie sobie bardzo cenię, postanowiłam po nią sięgnąć. Nie zawiodłam się.
Historia, którą stworzyła Eve Chase jest osnuta mgłą tajemniczości, która oplata nas swoimi ramionami, nie pozwalając, choćby na moment oderwać się od lektury. Choć początek tej historii toczy się bardzo powoli i ciężko wgryźć się w fabułę, to jednak klimat, jaki nam towarzyszy podczas czytania sprawia, że z każdą kolejną stroną pragniemy coraz bardziej przybliżyć się do zakończenia.
„Szklany dom” to historia, która aż kipi od emocji. Ta przesiąknięta tajemnicami intryga wciąga nas w wir przerażających wydarzeń, które swój początek mają w dalekiej przeszłości.
Fabuła poprowadzona jest z trzech perspektyw, dzięki temu powoli poznajemy historię głównych bohaterek. Autorka bardzo sprawnie poprowadziła fabułę, tworząc tym samym osobliwy klimat. Stopniowo budowane napięcie, tajemnice, skrzętnie skrywane latami, teraz wychodzące na jaw, nakreślają niesamowitą atmosferę.
Urzekająca okładka z pewnością skusi niejednego czytelnika. I słusznie. Bo pod tą piękną oprawą kryje się niesamowita opowieść.
„Szklany dom” to pozycja idealna na długie jesienne i zimowe wieczory. Jeżeli będziecie mieli okazję poznać tę historię, nie wahajcie się nawet chwili.