Morderca znad Green River recenzja

Seryjni mordercy kojarzą mi się nierozerwalnie ze Stanami Zjednoczonymi. Oczywiście mamy różnych zwyrodnialców w Europie, jednak chyba w naszej mentalności nie leży gloryfikowanie ich i czynienie ich elementami popkultury, choć niestety zaczyna to powoli i u nas iść w tę stronę. Mimo wszystko jakoś we współczesnych czasach w Europie trudno mi sobie wyobrazić mężczyznę bezkarnie mordującego ponad dekadę i mającego na koncie dziesiątki ofiar. Ile takich przypadków jest za oceanem, nie trzeba nikomu przypominać.

"Morderca znad Green River" to kolejna książka Ann Rule wydana u nas i w zasadzie nie wiem, co o niej myśleć. Historia Teda Bundy'ego była mocno osobista i w tej pozycji autorka też próbowała wręcz za wszelką cenę skrzyżować własne losy z następnym seryjnym. Nie wykluczam tego, że go spotkała skoro mieszkali w jednym mieście, z drugiej strony to wciąż nie mała wioska, w której wszyscy się znają.

Przedstawienie historii Green River Killera było dość chaotyczne, brakowało w nim konsekwencji. Jednak wolę bardziej jednolitą opowieść - albo zaczętą od końca i stopniowo tłumaczoną jakby w ramach procesu, albo chronologiczną. Mieszanie tego nie wpływa pozytywnie na odbiór tekstu, a przy tylu detalach skupienie jest niezwykle ważne.

Po raz kolejny autorka starała się nakreślić też obraz ofiar, ale w tej książce zupełnie jej to nie wyszło. Takie suche przytaczanie nazwisk i wieku nie jest w moim odczuciu oddaniem im hołdu, to tylko encyklopedyczne wspomnienie.

Sam Gary Ridgway także wypadł dość enigmatycznie. Po prostu po zamknięciu tej lektury moja wiedza o nim nie wzrosła, nie wniknęłam głębiej w jego psychikę, nie było mi dane zrozumieć, co nim kierowało. I znów nasuwa się porównanie do "Bestii obok mnie" - w jej przypadku moje spojrzenie na Bundy'ego znacznie się rozszerzyło mimo, a może dzięki, subiektywnej narracji autorki.

"Morderca znad Green River" to książka, od której oczekiwałam więcej. I myślę, że miałam do tego prawo, biorąc pod uwagę, że wzięłam w ręce sześćset stron tekstu. Coś Ann Rule tym razem nie wyszło, ale nadal zamierzam sięgać po jej kolejne pozycje, gdy się ukażą. Tę mogę polecić tym, którzy nie znają zupełnie historii Gary'ego Ridgwaya.

Moje 6/10.