Mszczuj recenzja

Siódma część serii „Kwiat paproci”, zaprasza do świata pradawnych słowiańskich wierzeń.
Współczesny świat, ale rzeczywistość alternatywna: Polska, Mieszko I nie przyjął chrztu.
Przeziębioną Gosławę odwiedza Jaga. I od słowa do słowa zaczyna snuć opowieść o swoich młodych latach, małżeństwie z Mszczujem i o tym, czego w życiu żałuje.

Wieś Bieliny szykuje się na święto Szczodrych Godów. Nadchodzi przesilenie zimowe, a długie mroźne noce sprzyjają wychodzącym z czeluści Nawii potworom. Nie ma ich kto pilnować, bowiem Weles – bóg podziemi i opiekun dziadów gdzieś zniknął. Gdy pod nieobecność Mszczuja z Jagą romansuje bog ognia, Swarożyc, w okolicy wioski pojawia się ktoś, kto sieje trwogę. To Dziad Mróz szuka swojej zaginionej żony, Zimy. Jego wietrzni pomocnicy nucą pieśń przywołującą. Kobiety z Bielin są w niebezpieczeństwie. Czy Jarogniewa zdoła je ocalić? Jedno jest pewne, jej życie nie będzie już takie jak wcześniej.
I nie będzie łatwo. Mszczuj wydaje się wątpić w swe kapłańskie umiejętności i w moc pradawnej magii. Mimo wszystko angażuje się w poszukiwania Welesa. Jaki będzie finał?

Jakże przyjemnie czyta się o przygodach tak barwnych postaci! Młoda Jaga jest inteligentną bohaterką o silnym charakterze. Przebojowa i odważna w wyrażaniu swego zdania nie drży, jak inni, podczas konfrontacji z nieprzewidywalnymi potężnymi bóstwami. Postać Mszczuja również została świetnie wykreowana. Mimo że jest trochę nieporadny i przy energii bijącej od Jarogniewy jakby niemrawy, ma swój urok. Wciąż zapominający o odzieniu, idealnie zbudowany Swarożyc ujmuje nonszalancją, a swą potęgą wzbudza respekt. Natomiast krwiożerczy leleń, Dziad Mróz czy Weles wywołują dreszcz grozy.

Katarzyna Berenika Miszczuk stworzyła ciekawy, pełen magii, mroku i humoru świat słowiańskich bóstw i demonów przenikających do współczesnej rzeczywistości. Cywilizacja połączona z elementami znanymi z legend i mitów robi piorunujące wrażenie.
Czytelnik, zanurzając się w tym barwnym uniwersum, doświadcza przyspieszonego bicia serca i z ciarkami przechodzącymi po plecach, z dreszczykiem emocji kibicuje bohaterom w walce o życie mieszkańców wsi, w walce z ich własnymi uczuciami.

„Mszczuj” to też opowieść o małżeństwie na niby Jagi i tytułowego bohatera, który w książce odgrywa rolę niebagatelną. Choć są momenty, gdy pojawia się myśl, że coś za mało Mszczuja w „Mszczuju”, to jednak w ostatecznym rozrachunku widać, że jego rozterki i podejmowane decyzje mają wpływ na rozwój wydarzeń. Przekonajcie się sami, dlaczego taki tytuł.

W tym wydaniu Wydawnictwo Mięta zamieściło również opowiadanie „Czterej bracia”, z którego jednoznacznie wynika, że z Jagą lepiej nie zadzierać.