Szansa na start recenzja

Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl Muszę przyznać, że jest to książka, którą z pewnością chętnie podsunęłabym nastoletniej córce czy synowi, sama jednak odrobinę się rozczarowałam. Dlaczego? Zaraz wyjaśnię.

Książka opowiada o losach chłopaka, który chce być gwiazdą. Nikt nie chce uwierzyć w jego talent, on sam zresztą nie dzieli się swoimi utworami z nikim. Lądują w szufladzie, pod stosem innych zapisanych kartek. Ojciec chłopaka nie chce nawet słyszeć o tym, że miałby on rozpocząć jakąkolwiek karierę. Kiedy pewnego dnia nadarza się okazja wyjazdu w trasę z ulubionym zespołem, chłopak nie zastanawia się ani chwili. Oczywiście, rodzice są wściekli, jednak koniec końców, wszystko dobrze się kończy.

Mój opis fabuły jest bardzo skrótowy - dlaczego? A no dlatego, że jestem pewna tego, że już po przeczytaniu kilkunastu pierwszych stron, większość z Was domyśli się, co będzie dalej. Fabuła jest bardzo typowa, przewidywalna, miejscami nieco banalna. Jednak zwróciłam uwagę na głębszy aspekt emocjonalny, który w tej książce zauważyłam, a który nie jestem pewna, czy miał zostać zauważony.

Mike, główny bohater, żyje w normalnej rodzinie. Ma matkę, ojca, siostry i przyjaciela. Można by rzec - sielanka. Niestety jednak, nie wydaje się w tej rodzinie szczęśliwy. Ojciec w niego nie wierzy, nie pozwala mu rozwijać talentu, iść za marzeniami. Matka przyklaskuje ojcu, co sprawia, że Mike staje się w pewnym sensie zagubiony, osaczony, nic nie może zrobić, więc przez długi czas się poddaje. Zauważamy tutaj typowy schemat wyobrażeń rodzica o dziecku, o tym, co powinien w życiu robić, by dużo zarabiać i mieć zapewnioną przyszłość. To dramat młodego człowieka, który chce sam sterować swoim życiem i iść za głosem serca.

W książce "Szansa na start" dostrzeżemy także przykład prawdziwej przyjaźni. Dzisiaj trudno jest znaleźć takiego przyjaciela, jakiego miał Mike. Motyw przyjaźni dodaje książce uroku i nadziei, że przyjaźń może wszystko.

Reasumując, książka "Szansa na start" Daniela Zbiróga jest z pewnością świetną pozycją dla młodzieży. Uczy tego, że zawsze warto sięgać po marzenia, nie bać się ich realizacji, choćby wszyscy byli przeciw. Jeśli jedna chodzi o mnie, jako o czytelnika, przeczytanie tej książki niewiele wniosło do mojego życia. Tak, czy inaczej - polecam każdemu nastolatkowi!