Syn mafii. Nicolas recenzja

„Stoję oparty o framugę drzwi i spoglądam na mojego anioła. Osobę, która mnie wyciągnęła z ciemności. Nie mieliśmy żadnych szans z przeznaczeniem. To ona wyrwała mnie z mroku. Wynosząc ją z tej pierdolonej piwnicy, uratowałem nas oboje”.

Ojciec Nicolasa stworzył z niego idealnego capo oraz maszynę do zabijania. Szkolony od dziecka nie odczuwał żadnych emocji ani litości, ale miało się to już niebawem zmienić. Wystarczył jeden nalot na budynek wroga, gdzie znalazł ledwo żywą, przywiązaną do stołu w piwnicy kobietę. Nie potrafi zrozumieć, dlaczego jedno spojrzenie w jej oczy i to, co do niego powiedziała, sprawiły, że chce się nią zaopiekować i zając. Tylko czy to ma jakikolwiek sens? Tessa od początku swojego życia nie zaznała niczego dobre, ale najgorsze co ją mogło spotkać to, to że własna matka sprzeda ją mężczyźnie, u którego miała mieć lepiej, a jednak okazało się inaczej. Kobieta na własnej skórze zaznała co to piekło, ból, strach, gwałt. Nie miała już ochoty żyć i nie widziała światełka w tunelu, w którym tkwiła. Tylko że los lubi płatać figla i bawić się naszym życiem, a przeznaczenia nie da się oszukać. Więc tych dwoje miało się spotkać, nawet w tak dramatycznej chwili. Tylko czy uda im się pokonać to, co jeszcze los dla nich przygotował? Bo Tessa myślała, że zła przeszłość została za nią, niestety się pomyliła. Zamierza się o nią upomnieć, a ona będzie musiała podjąć najtrudniejszą decyzję, przez którą może stracić wszystko, co odnalazła. Czy można wybaczyć zdradę? Czy miłość może się okazać silniejsza niż zdrada? Upadamy, by wstawać silniejsi…

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest […] Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko wytrzyma. Miłość nigdy nie ustaje”.

Trochę przyszło mi poczekać na tę książkę, ale jej zawartość wynagradza każdą chwilę niepewności czy będę mogła ją przeczytać. Po Elenie i Oliwii przyszedł czas na ich młodszego brata Nicolasa. I tak jak w poprzednich częściach nie mogłam się oderwać od niej, gdy zaczęłam czytać, wszystko przestało się liczyć. Płynęłam przez nią, a kartki same się obracały. Aleksandra po raz kolejny zapewniła mi masę emocji. Akcja trzyma w napięciu od samego początku do końca i obracając kolejne strony, nie byłam, pewna co się za chwilę wydarzy. Fabuła jest przemyślana i tak prowadzona, że nie odczuwa się, by czegoś brakowało. Nicolas i Tessa od samego początku zdobyli moją sympatię, a wisienką na trocie było to, że znowu pojawili się bohaterowie z poprzednich części. Więc mimo strachu, jaki odczuwałam, pojawiał się również uśmiech. Dzięki rozdziałom pisanym z perspektywy bohaterów zżyłam się jeszcze bardziej z nimi. Było mi ogromnie żal Tessy przez to, co ją spotkało i podziwiałam jej siłę, bo mimo wszystko się nie poddała.