Syn cieni recenzja

Syn Cieni.
Juliet Marillier
Wydawnictwo Papierowy Księżyc

"Jeśli nie jestem wobec nikogo lojalny, przynajmniej nie mam nikogo, kogo mógłbym zdradzić."

Kontynuacja Córki Lasu. Niesamowita, wzruszającą, pouczająca, pełna bólu, cierpienia, łez i poświęcenia historia Sochry, jej męża braci i dzieci. Pierwszy tom, w którym Sochra tkała koszule dla braci, by wyzwolić ich spod klątwy wydawał mi się idealny w każdym calu, niemożliwy do przebicia. Sądziłam, że autorka nie będzie już w stanie mnie zaskoczyć bo to, co wydarzyło się w lekturze Córki Lasu przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Myliłam się jednak i to bardzo, bowiem to, co działo się ze mną, gdy czytałam kontynuację tej powieści - nie da się opisać słowami.

Od pierwszej do ostatniej strony tej liczącej ponad sześćset stron lektury moje serce drżało, oczy nie raz się szkliły, a gęsia skórka raz po raz pojawiała się na ciele. Warsztat pisarski, talent literacki autorki, jej piękne pióro zachwyca i chwyta za serce. Sposób w jaki ubiera w słowa swoje myśli i przelewa je na papier wzruszy nawet najbardziej zatwardziałe serca. Klimat, który towarzyszy przyjemności zatracania się w treści lektury jest niepowtarzalny. Autorka traktuje książkę niczym dzieło sztuki, które rzeźbi, dopracowując każdy szczegół. Potrafi tchnąć życie w treść powieści, ożywić bohaterów, pobudzić zmysły czytelnika, zmusić go do użycia wyobraźni w ten sposób, by czuł się częścią tej historii, zjednoczył z bohaterami i razem z nimi przeżywał ich wzloty i upadki. Ona nie musi używać inwektyw, wplatać w treść kipiących pożądaniem scen uniesień miłosnych, wybierać na kluczowe postacie modelki i mężczyzn typu trener personalny, by czytelnik, w tym przypadku ja - kobieta czuła sympatię i zauroczenie do bardziej i mniej ważnych postaci w książce. Stawia na to, co dla mola książkowego powinno być najważniejsze - talent literacki, klasę, jakość i styl. Jestem jej absolutną fanką. Nie ukrywam, że wręcz "zakochałam się" w tej powieści i często będę do niej wracać.

Po przeczytaniu drugiego tomu stwierdzam, że jednak historia córki Sorchy - Liadan, będzie moją ulubioną. Jej walka o siebie, rodzinę, szczęśliwe i spokojne życie pokonanie przeciwieństw losu i niezwykle bohaterstwo, siła woli i hart ducha, tak bardzo mnie wzruszyła i zachwyciła. Fabuła była tak dokładnie przemyślana, płynna akcja, idelanie wyważona w treści liczba dialogów, opisów miejsc i wydarzeń oraz bohaterów. Połączenie magii, dawnych wierzeń, bóstw, chrześcijaństwa, jedności ludzi z naturą. Lektura to także zobrazowanie umiejętności wybaczania, zwalczania nienawiści i miłości w każdym tego słowa znaczeniu. Polecam !