Syn cieni recenzja

"Syn cieni" to drugi tom cyklu Siedmiorzecze, kontynuacja "Córki lasu" wydanej przed Wydawnictwo Papierowy Księżyc.

Poniżej znajdują się spojlery do pierwszego tomu 🚓🚔

Sorcha, której udało się przełamać klątwę rzuconą na rodzinę i jej sześciu braci, powraca do nas w dalszym ciągu historii. Jej odwaga i poświęcenie, a także ogromna miłość sprawiły, że połączyła dwie krainy. Przyczyniła się do zakończenia sporu i trwającej od wieków nienawiści. Niestety dawny mrok nie daje za wygraną. Bohaterom znowu zagraża niebezpieczeństwo.

W tym tomie poznajemy losy rodziny Sorchy i jej młodszej córki Liadan, posiadającej dar, który może być dla niej wybawieniem lub przekleństwem. Właśnie teraz nadszedł jej czas na wypełnienie własnej misji. Będzie to wyprawa, dzięki której Liadan zrozumie jak cudowny i niebezpieczny jest świat, ale też otworzy jej oczy na to, jak wiele trzeba poświęcić, aby trwać w pokoju.

"Syn cieni" to mrok i tajemnica ukryta w niesamowitym, magicznym świecie, w którym liczy się przede wszystkim odwaga, spryt, zdolność do podejmowania racjonalnych decyzji. Dostajemy w tym tomie o wiele więcej uczuć, emocji, nadziei. Nie brakuje też oczywiście rozbudowanych opisów z życia bohaterów oraz zasad funkcjonowania świata i panującej polityki.

Liadan to kolejna postać, która charakteryzuje się ogromną zdolnością do przeciwstawiania się magii, przeznaczeniu, mrocznym siłom. Dziewczyna jest zawzięta, uparta, za wszelką cenę podąża do celu.

"Syn cieni" jest to historia, przy której czytelnik staje się malutki, będąc pod wrażeniem warsztatu i zdolności kreacji świata. Emocje, które dostarcza Siedmiorzecze, rozwalają na łopatki. Tę lekturę się przeżywa całym sobą. Książka jest krwawa, brutalna, wyjątkowa. Zmagania głównej bohaterki, jej wzloty i upadki, jej dążenie do pokoju, próba odnalezienia siebie i własnej drogi, a także trud podejmowania ciężkich wyborów przeplatają się ze świetnym wątkiem miłosnym, który, jak wiadomo, nie zawsze jest sielankowy.

Czytałam wiele opinii o pierwszym tomie, że początek jest rozwleczony i nudzi. Moim zdaniem to świetne wprowadzenie do świata bohaterów. Jednak w drugim tomie mam wrażenie, że wszystko rozgrywa się szybciej i z jeszcze większym przytupem. Nie wiem, jak można wynudzić się przy Siedmiorzeczu, chociaż każdy ma prawo do własnej opinii. Moim zdaniem, jest to bardzo solidnie stworzony świat i postaci, które niemalże wypełzają z kartek książki i trafiają prosto w nasze serce. Osoby bardziej wrażliwe na pewno będą poruszone.

Zaskoczenie, nieprzewidywalność, emocje, nadzieja, mrok. Kilka słów, które najlepiej oddają klimat baśniowego "Syna cieni".