Królestwo dusz recenzja

Uwielbiacie piękne okładki? Przykuwające wzrok i wprost magnetyczne? Czy krzyczą do Was, że musicie je mieć?
Do mnie krzyczą - i to bardzo głośno! I taką właśnie przepiękną okładkę ma “Królestwo Dusz”. Ba, spokojnie można stwierdzić, że nawet piękniejszą niż oryginał. A nie ukrywajmy, nie często się to zdarza.
Ale oprócz pięknego wnętrza, potrzebna jest jeszcze interesującą zawartość. A więc przejdźmy do najważniejszego.

Zapomnijcie o blurbie z książki. Niestety zdradza on połowę fabuły, więc nie psujcie sobie niespodzianki.
Arrah urodziła się w rodzinie władającą silną magią. Nie jest to nic niespotykanego, wręcz przeciwnie - to raczej osoby, które jej nie posiadają są rzadkimi wyjątkami i są odrzucane przez społeczeństwo… właśnie tak jak Arrah. Brak magii niesamowicie jej doskwiera, a rozczarowujące spojrzenia matki niczego nie ułatwiają. Każdego roku liczy, że w końcu wydarzy się ten upragniony dzień i bóstwo Heka odwiedzi ją, obdarzając swoją uwagą.

W spokojnej dotąd społeczności dochodzi do niepokojących wydarzeń… Wszędzie po mieście krążą chowańce, straszne zwiastuny śmierci, a niewinne dzieci… znikają. Wiele wskazuję, że ktoś może chcieć uwolnić Króla Demona, którego głód dusz jest niezaspokojony. Kiedy znika jeden z bliskich przyjaciół Arrah, dziewczyna postanawia za wszelką cenę go uwolnić. Nawet za cenę lat życia.

Tym co najbardziej rzuca się w oczy przy lekturze “Królestwa Dusz” jest niesamowity, magiczny klimat. Widać tutaj inspiracje afrykańskimi i indiańskimi plemionami, ich rytuałami i obyczajami. Jednak jest to zupełnie inny, na nowo wykreowany świat. Świat, w którym ogromną rolę pełni magia. Bardzo interesujący jest również sam motyw dusz, czyli ka.

Podobały mi się kreacje głównych bohaterów, a szczególnie Rudjeka. Między nim, a główną bohaterką tworzy się niesamowita więź, jednak wszystko jest bardzo delikatne i subtelne. Jednak najciekawszą postacią był bez wątpienia sam Król Demon, o którym chciałabym dowiedzieć się nieco więcej.

A zakończenie! Oh, nic Wam nie zdradzę, ale było takie dobre. Zdecydowanie najlepsza część książki, na którą było warto czekać!

Niestety nie obyło się bez wad. Czuć, że jest to debiut autorki. Momentami było nieco chaotycznie, przez co nie do końca byłam pewna co się dzieję. Opisy miejsc i wydarzeń nie zawsze były na tyle pełne, ile bym sobie życzyła. Do teraz nie jestem do końca pewna jaki świat chciała wykreować autorka: czy bardziej w strone dzikich plemion czy jednak z nutą współczesności? Czy mieszkali w domach, czy lepiankach? Wiele osób może nawet nie zauważyć tych mankamentów, ale dla wielu innych może to być duża przeszkoda, aby cieszyć się lekturą w stu procentach.

Podsumowując: czy było na co czekać? Zdecydowanie tak! Fabuła i jej klimat, po brzegi wypełniony magią, potrafi oczarować. Na deser mamy apetyczną postać fascynującego antagonisty. Nie obyło się bez wad, ale sądzę, że kontynuacja mogłaby wszystko wynagrodzić.