Moc amuletu recenzja

Pierwsza myśl, jaka przyszła mi po przeczytaniu pierwszego tomu Midnight Chronicles “takie comfort read”. Świetna książka, aby zrelaksować się, odpocząć. Spędzić kilka chwil w miłym towarzystwie.

“449 zbiegłych dusz. 449 dni, żeby posłać je z powrotem do krainy umarłych”
Łowczyni duchów, Roxy, wpakowała się w nie lada tarapaty, nieświadomie wypuszczając z krainy umarłych dusze, które teraz hasają na wolności. Ma ograniczony czas, aby zaprowadzić je z powrotem, gdyż w innym przypadku…. opuści ten świat wraz z nimi. Zdaje sobie sprawę, że ma do wykonania misję niemal niemożliwą, nic więc dziwnego, że nie jest zachwycona przypadkowym spotkaniem z opętanym nieznajomym, który na dodatek ma amnezję i zupełnie niczego nie pamięta, a ona ląduję w roli opiekunki.

Już po pierwszych stronach naszło mnie skojarzenie z Nocną Łowczynią. I było to miłe skojarzenie, ponieważ jest to seria, z którą mam ogromny sentyment. W przypadku Midnight Chronicles poznajemy Roxy - dojrzałą kobietę, piękną i świadomą swoich walorów, za dnia dorabiającą w barze, a wieczorami patrolującą ulice i wypędzającą dusze z ciał opętanych ludzi. Sam pomysł na fabułę niezwykle przypadł mi do gustu i już po chwili złapałam pozytywny vibe z główną bohaterką, którą błyskawicznie polubiłam. Teoretycznie może być to książka młodzieżowa, ale pozbawiona jest irytujących bohaterów, relacji hate-love czy naiwnego wątku miłosnego, który choć się pojawia, nie dominuje w fabule.

Jeśli chodzi o samą akcję, szczerze mówiąc jest ona dość spokojna, choć przeplata się w niej kilka dobrze skonstruowanych zwrotów i momentów, gdy dzieje się naprawdę dużo. Bogata jest w opisy, mniejsze wątki poboczne czy relacje między bohaterami. Jednak widać, że jest to dopiero wstęp do większej historii, a pierwszy tom miał tylko zarysować nam świat oraz fabułę. Na plus zasługuje natomiast styl, ponieważ mimo, że akcja jest stonowana, to samą książkę czyta się błyskawicznie szybko i przyjemnie. Dlatego sądzę, że to idealne “comfort read”, książka relaksująca, odprężająca, przy której nie będziemy się irytować z powodu naiwności bohaterów, a jednocześnie zbytnio nie musimy wytężać naszych szarych komóreczek. Natomiast coś co totalnie mnie zachwyciło: jedna z postaci pobocznych, Warden, dlatego, że to typowy “bad boy” -mroczny i intrygujący oraz splot twisty i zakończenie. Kocham być zaskakiwana, a tego co się wydarzyło tutaj, zdecydowanie się nie spodziewałam! Chciałabym więcej takich intryg!

Moc amuletu mogę polecić wszystkim tym, którzy uwielbiają młodzieżówki za ich lekki i przyjemny charakter, ale jednak szukają czegoś więcej, czegoś głębszego. Ogromnie jestem ciekawa co jeszcze wydarzy się w tej historii