Synowie Światłości recenzja

Z zamysłem wstawiłam tylko część opisu :) Pozornie nie porywająca historia, porwie nas w przygodę, którą naprawdę świetnie się czyta. Pozornie znudzony człowiek, okaże się bohaterem na medal. W pierwszym rzucie w ogóle na myśl przyszły mi pierwsze sceny z filmu animowanego „Zaginiona Atlantyda” i nie wiem czemu, ale jakoś tak głównego bohatera utożsamiałam z Milem =D Ale to oczywiście taka luźna aluzja, myśl – nie wiem czemu tak, ale właśnie tak było =D

Bohaterowie nie są szablonowi, są ciekawi, a wiadomo ciekawy bohater = dobra historia – i taka właśnie ona była! Ratowała mnie w chwilach dojazdowych do pracy, przenosiła mnie zupełnie do innego świata! Szczególnie, że fabuła została wzbogacona o prawdziwe fakty i właśnie to odkrycie, powaliło mnie na kolana. Zabieg łączenia teraźniejszości z przeszłością z imaginacją, w której nie koniecznie idzie się połapać to taka perełka, ze naprawdę przechodząc obojętnie obok tej pozycji traci się szansę na dobrą książkę.

Język jakim posługuje się autor jest przyjemny i przyswajalny expresowo, bo tak właśnie napisana została ta historia. Konkretnie, bez lania wody i opisów, które uśpiłyby najtwardszego zawodnika. Dodatkowym atutem, ogromnie ważnym dla mnie z racji bycia okularnikiem, było dołożenie starań wydawnictwa do sporej czcionki historii. To zupełna poezja nie męczyć się z małym drukiem, tylko z rozkoszą oddawać się lekturze. Zagadka, intryga, wartka akcja, teorie i wiele, wiele więcej na bank pozwoli Wam się zakochać w tej pozycji! Nie zdradzam więcej – sami się przekonajcie!