Dylemat recenzja

"Jak daleko się posuniesz, by dać ukochanej osobie kilka godzin szczęścia?"
Jakie jest wasze zdanie? Czy wiedząc coś co może zmienić życie danej osoby o 180 stopni i to w dzień jej urodzin, bylibyście w stanie jej to przekazać? Czy poczekalibyście do następnego dnia?
Najnowsza książka B.A.Paris "Dylemat" to świetna powieść psychologiczna, która wciągnie Was tak mocno, że nie będziecie mogli się od niej oderwać. Nie liczcie tu na zaskakujące zwroty akcji, sensacyjne wątki czy mrożące krew w żyłach wydarzenia. Samo to, że jest to powieść psychologiczna, daje nam informację, że autorka skupia się najbardziej na odczuciach bohaterów oraz na ich psychice. I w tej książce jest to bardzo dobrze pokazane. Skupiamy się głównie na przeżyciach, doznaniach i emocjach, które towarzyszą Adamowi, jego żonie Livii i synowi Joshowi.
Narracja jest prowadzona z perspektywy Adama i Livii, przez co poznajemy lepiej ich historię i wydarzenia, które kształtują ich patrzenie na otaczająca rzeczywistość.
Przyznam szczerze, że z początku myślałam, że jest to thriller ale po czasie zorientowałam się, że na napięcie czy akcje nie ma co liczyć. Niemniej jednak książka bardzo mi się spodobała i było to dla mnie spore zaskoczenie bo spodziewałam się czegoś innego. Autorka świetnie pisze i książkę czyta się bardzo szybko, z każdą chwilą coraz bardziej zagłębiając się w dramat głównego bohatera. Były momenty, że mu współczułam, ale też w niektórych przypadkach miałam ochotę mu wygarnąć. To samo w przypadku Livii. Książka pomimo braku akcji wzbudziła we mnie masę emocji, a właśnie to świadczy o tym, że była naprawdę dobra. Dodatkowo przeżycia Adama, jego wewnętrzne rozdarcie - wewnętrzny dylemat - potęgowało we mnie silne współczucie, bowiem sama jestem matką i może nie to, że potrafiłam sobie wyobrazić co przeżywa, bo czegoś takiego nie sposób sobie wyobrazić, ale bynajmniej starałam się go zrozumieć. I dzięki temu, że autorka tak świetnie wykreowała jego postać, było to możliwe.
Książkę czyta się z zapartym tchem, z każdą minutą czekając na rozwój sytuacji oraz na dalsze działania bohaterów. Niepewność, która towarzyszyła Adamowi do momentu poznania prawdy była naprawdę dobrze opisana.
Autorka pokazuje też jak tajemnice, niedopowiedzenia czy usłyszane i wyrwane z kontekstu zdania, mogą wpłynąć na działania człowieka oraz na jego myślenie, rodząc niepotrzebne historię w głowie, poczucie winy czy nawet wzbudzając podejrzliwość względem innego człowieka.
Książka nie spodoba się każdemu, jednakże ja osobiście polecam osobom, które lubią twórczość autorki oraz powieści psychologiczne.