Światu nie mamy czego zazdrościć recenzja

Jak dużo wiemy o Korei Północnej? Wiadomości zasłyszane z radia czy telewizji nie oddają najczęściej losów zwykłych mieszkańców tego kraju. Nie pokazują historii prawdziwego życia w totalitarnym kraju, bo skupiają się jedynie na polityce. Pierwsze skojarzenie, jakie przychodzi nam na myśl związane z Koreą Północną to postaci: Kim Ir Sen i Kim Dzong Un. Dwoje uśmiechniętych, "dobrotliwych" opiekunów kraju. Nic bardziej mylnego.
Reporterska książka Barbary Demick w doskonały sposób przedstawia ludzką, prawdziwą twarz Korei Północnej. Ukazuje życie, jakie toczyć muszą ludzie w tym nieludzkim kraju.
Autorka na początku wprowadza czytelnika w świat koreański, pokazuje, w jaki sposób doszło do powstania Korei Północnej, zwraca uwagę na zależności i sytuację polityczną po II wojnie światowej, zachowując przy tym swobodny styl.
Barbara Demick prezentuje Koreę Północną od podszewki. Zaczyna od czasów powojennych. Jej opowieścią towarzyszą losy zwykłych mieszkańców tego kraju i problemy z jakimi muszą sięborykać. Pojawia sięgłód, brak szacunku, wyzysk, strach, kult, obowiązki, indoktrynacja. Czytamy tutaj o sprawach tak absurdalnych, że aż niemożliwych, np. że jednym z obowiązków obywatelskich jest posiadanie w domu portretu Kim Ir Sena i dbanie o jego dobry wygląd. W przeciwnym razie, w razie kontroli spółdzielni sąsiedzkiej, można zostać jawnie posądzonym o znieważenie przywódcy. Książka jest tak dosadna, że niemal można poczuć strach, w jakim żyją na codzień mieszkańcy Korei Północnej.
Książka ta porusza jeszcze jeden ważny problem. Pokazuje, nieumiejętność życia północnych Koreańczyków poza systemem, w którym sięwychowali. Nic dziwnego. Jest to trauma, która wielu ludziom utrudniła rozpoczęcie nowego życia. Trauma, która nie pozwoliła na wykorzenienie totalitarnych naleciałości.
Uważam, że książka Barbary Demick, która zresztą posiada doskonałe zaplecze reporterskie i warsztat pracy, jest kompleksową, dobitną i obowiązkową pozycją dla osób, które niewiele wiedzą na temat Korei Północnej, a także dla tych, których interesują zwykle losy ludzkie i które zostały ukształtowane przez wyższe, polityczne siły.
Ponadto, autorka potrafiła stworzyć klimat i przekazać trudne treści, prostym, zrozumiałym językiem,co sprawia, że książkę czyta się jak powieść. Polecam!